Vak P - Veerman scoort, waar hij thuis hoort

In Vak P wordt FC Utrecht gevolgd, dit keer met Ad van Liempt.

Het was een bizar kwartier. We mochten na maanden eindelijk weer naar het stadion, we waren er met achtduizend (zonder Hans van Echtelt, die even in quarantaine was) en ons hart klopte vol verwachting: FC Utrecht zou met aanwinst Henk Veerman dat Cambuur even van de mat spelen.

Maar Veerman bleek op de bank te zitten en het leek er sterk op dat trainer Hake elf slaapwandelaars het veld in gestuurd had. Geen duel wonnen ze, geen stap deden ze, geen bal raakten ze fatsoenlijk. Na twaalf minuten stond het 0-2, na twee Friese corners waarbij de Utrechtse defensie klassiek stond te schutteren.

Wat te doen? Hake greep na een half uur in, hij bracht Henk Veerman en wisselde Mike van der Hoorn, die daar zo kwaad over was dat het even leek (zag ik later in de samenvatting) of hij zijn trainer een bidon naar het hoofd zou gooien. Maher ging een linie naar achteren en Veerman nam de plek in van Gustafson die om ondoorgrondelijke redenen als hangende spits was begonnen.

Het effect van de omzetting was sensationeel. Henk Veerman, die naar het schijnt een spectaculaire salarisverlaging voor lief nam om zijn thuiswedstrijden in de Galgenwaard te mogen spelen, zorgde voor omstandigheden waar het Utrechtse publiek jaren naar verlangd heeft: oorlog in de zestien.

Het leidde in acht minuten tot twee spitsengoals van Douvikas. De spreekkoren ‘Schaam je kapot’ waren voorbij en werden vervangen door ‘Alle ballen op Henk’. We waren in Vak P getuige van de als een steekvlam opbloeiende liefde tussen Henk Veerman en de FC-supporters.

In de rust speculeerde Vak P over de ontknoping. Algemene conclusie: 3-2 winnen met de beslissende goal van Henk Veerman, dat zou het ideale scenario zijn. ‘Liefst in minuut 90+2’ voegde mijn voorbuurman er nog aan toe – sommige mensen zijn nooit tevreden. Het werd minuut 64, maar verder klopte alles. We waren er zelf weer eens getuige van geweest wat voetbal toch een wispelturig, maar meeslepend spel kan zijn.

Henk Veerman werd tot man of the match verkozen. Begrijpelijk, maar op Vak P hadden we liever voor Djevencio van der Kust gekozen, en niet alleen om zijn schitterende voornaam. Hij speelde, na die dramatische twaalf minuten van het begin, een voortreffelijke wedstrijd, hoewel hij pas bij de warming up hoorde dat hij Warmerdam moest vervangen. Fijne speler, al tien jaar in de Utrecht Academie, dus ‘eigen kweek’. Daar komen we graag voor naar het stadion, zeker als Henk voortaan altijd in de spits staat.