Door Hans van Echtelt, die FC Utrecht niet meer vanuit Vak P, maar thuis op de bank volgt. FC Utrecht speelde gelijk tegen AZ: 2-2.  
   

Tijdens FC Utrecht – AZ werd deze zondagmiddag mijn heimwee naar zondag 28 mei 2017 steeds heviger. Het was die middag dertig graden warm, en in het zonovergoten Galgenwaard zaten exact 15.666 toeschouwers, vaak in t-shirt, die een sportief wonder zouden gaan aanschouwen.

Toen scheidsrechter Pol van Boekel (die ook op de kille dag van gisteren als leidsman was aangesteld) het beginsignaal gaf, moest FC Utrecht immers een 3-0-achterstand wegwerken. Het leek een ‘mission impossible’ maar niets was minder waar. Via goals van Willem Jansen, Sebastien Haller en Gyrano Kerk werd de kloof nog binnen de negentig minuten gedicht.

Clubeigenaar Frans van Seumeren kon het destijds niet uithouden op zijn tribuneplek en ging naar de rand van het veld om de verlenging van dichtbij te volgen. Te midden van al even opgewonden fans zag Frans hoe er een penaltyserie volgde die uiteindelijk via Barazite eindigde in een explosie van vreugde. Van Seumeren snelde het veld in om spelers en trainer te knuffelen.

Hoe anders was het gisteren. Frans zat niet in overhemd maar met een duffelse winterjas eenzaam kleumend op de tribune. Door de storm Bella was deze zondag nog een stuk grijzer dan anders. Verder hoorde je alleen kreten van spelers of een verwaaid fluitsignaal van arbiter Pol van Boekel. Voor de rest: sfeerloos, het gemis van de Bunnik Side deed zich nog nooit zo pijnlijk voelen. 

Als ooit de inbreng van publiek voelbaar is geworden, dan was dat in de afgelopen maanden. Zeker in Galgenwaard waar de Twaalfde Man als niet te verwaarlozen factor geldt bij de thuiswedstrijden van de FC. In het recente jubileumboek, geschreven door Hugo Verkley, staat een foto op de middenpagina waarin dat gemis aan warmte nog eens extra wordt benadrukt. Dus wij van Vak P duimen dat we zo snel mogelijk in 2021 weer van de partij mogen zijn. En de spelers hartstochtelijk massaal  mogen toejuichen!