Uterech heb... een flink aantal tennisverenigingen, verspreid over de stad. Clubs met een unieke geschiedenis en een wetenswaardig heden. In Nieuws030 zullen zij de komende tijd allemaal - in willekeurige volgorde - de revue passeren. Vandaag: de Utrechtse Sportvereniging Hercules.
   

Paul Bersee

We bijten de spits af met de Utrechtse Sportvereniging Hercules, opgericht in 1882 als cricketclub door een aantal leerlingen van het Stedelijk Gymnasium in Utrecht. Nog steeds wordt er fanatiek cricket gespeeld, maar tegenwoordig kun je er ook terecht voor badminton, goalball, tennis en (zaal)voetbal.

Ja, voetbal bij Hercules, dat is me wat. Zo werden de Here van Herrekeles wereldnieuws door op een onstuimige donderdagavond, op 22 december 2023 om precies te zijn, de goedbetaalde broodvoetballers van het fameuze Ajax te verslaan in het toernooi van de KNVB-beker. Nooit eerder verloor Ajax van een amateurclub en dat viel in ieder geval in Utrecht in goede aarde.

Momenteel valt ook De Derde Helft van Hercules in goede aarde. Elke vrijdagochtend is er voor een grote groep ouderen uit de buurt gelegenheid om op ontspannende wijze te tennissen, te bridgen, te fitnessen, te badmintonnen enzovoort.

In het ruime paviljoen (Chez Fred) kunnen de sporters terecht voor drankjes en andere versnaperingen, maar ook kan men zich vergapen aan allerlei oeroude memorabilia, zoals ingelijste voetbalshirts van gerenommeerde Herculanen en een indrukwekkend vaandel, dat de club in 1885 in ontvangst mocht nemen. Dit handwerkstuk, symbool van de vereniging, is ook te zien op een immens uitvergrote groepsfoto uit de beginjaren van de vereniging, met de spelers en bestuursleden van de cricketclub. Op een andere muur is een levensgrote en nostalgische reproductie te zien van een voetbalfragment uit de wedstrijd tussen Hercules en Velox, toen Hercules in 1932 nog op het complex aan de Amsterdamsestraatweg speelde.

Emiel Smit, de uitbater van het paviljoen, is Herculaan in hart en nieren en kent de geschiedenis en de ontwikkelingen van de vereniging als zijn broekzak. Als hij er de tijd voor heeft, is hij niet te beroerd om geïnteresseerden als een volleerde gids een rondleiding te geven, al of niet na het tonen van een museumkaart. Behalve in het paviljoen is hij ook te vinden op het cricketveld en iets minder frequent op de tennisbaan. En dat brengt ons bij het tennis.

De tennisafdeling van Hercules werd opgericht in 1981 met als doel vrouwen en gezinnen meer te betrekken bij Hercules, dat destijds gedomineerd werd door vooral mannelijke voetballers en cricketers. Een jaar later waren er al rond de vierhonderd actieve tennisleden die op vier kunstgrasbanen terecht konden. In de zomer van 2024 heeft de tennisafdeling 587 leden (422 senioren, 165 junioren) die aan de Voorveldselaan de beschikking hebben over zes smashcourtbanen. Elk jaar wordt er het goed bezochte en door de deelnemers zeer gewaardeerde Autoweerd 55+ Open Hercules Toernooi gehouden.

In elke lid van een club schuilt een verhaal, dus ook bij een van de oudste tennisleden van deze vereniging: Jo Groters. Hij verhuisde ruim twintig jaar geleden van de Amsterdamsestraatweg naar Voordorp. Toen zijn toenmalige club U.V.V. van Hoge Weide (bij Douwe Egberts) naar Vleuten verhuisde, besloot hij in 2003 een kijkje te nemen bij Hercules. Na twintig jaar U.V.V. wist hij wat hij achterliet, maar tastte in het duister wat hij bij zijn nieuwe club zou aantreffen.

Dat bleek gelukkig vooral veel gezelligheid te zijn. Hij maakte kennis met de andere leden en al snel werd hij gevraagd om lid te worden van de toernooicommissie 55+. Hij is ook nog penningmeester geweest. In 2011 werd hij gevraagd om deel te nemen aan de bouwcommissie om een nieuw verenigingspaviljoen op te zetten. Met veel plezier kijkt hij terug op alles wat hij heeft kunnen doen voor de vereniging en ‘Er zijn altijd wel vacatures die ingevuld moeten worden, vooral bij een omnivereniging als Hercules met ruim drieduizend leden.’

Hij is nu 87 jaar oud en nog steeds actief op de tossochtenden van de club. Het liefst wil hij zo lang als maar mogelijk is betrokken blijven bij de club, voor het tennis, voor de ontspanning, de gezelligheid en de omgang met de mensen.

Ook hij is een Herculaan in hart en nieren. In het paviljoen zou een tennisattribuut van hem niet misstaan. In de buurt van het vaandel. In een glimmende uitstalkast.

Maar ik zie hem in gedachten al meewarig met zijn hoofd schudden.

Nog effe nie …