Door Ineke Herweijer - Kleine zelfstandige ondernemers hebben het moeilijk, ook in de cultuursector. Ik hoorde over het trieste verhaal over de dansscholen die met Zoomlessen moeten zien te overleven nu les in een zaal niet kan. Dan hoop je toch op medeleven van de huurbaas, de gemeente, die er voor ons allemaal is.

Zeker als je, zoals in het geval van Dansschool Yazila Alhambra in de Catharijnesteeg, al 25 jaar geen beroep op subsidie hebt gedaan en een hele diverse groep mensen als leerling hebt! Marokkaanse, Irakese, Haagse, Turkse, Duitse tot Friese Utrechtse vrouwen, van 20 tot 80, dansen een avond per week op oriëntaalse muziek. Daar wordt je naast lenig ook heel blij van!

Via Zoom is dat toch anders: dan sta je daar in je woonkamer, op een swingend Egyptisch nummer slangachtige bewegingen uit te voeren, met je rinkelsjaal om je schuddende billen, komt opeens je tienerkind binnen: “mam, wat doe jij nou?”

Gevolg: minder leerlingen, minder inkomsten en nog steeds een hoge huur. Maanden praten op het Stadskantoor leveren je niks op. Ja, de toch altijd redelijke wethouder van cultuur belooft een bescheiden korting. Maar dan gaan de ambtelijke molens/computers draaien en blijkt dat je bijna nergens recht op hebt, omdat je je nog steeds inspant om iets te verdienen. Niet genoeg voor de hoge huur echter! En dan praten we nog niet eens over kosten van eigen levensonderhoud.

Gaat het computerprogramma ons voortaan regeren? Zijn er nog mensen zoals Angela Merkel, die gewoon zeggen, het te zullen regelen?

Als straks de lockdown verder wordt versoepeld en de zalen weer open mogen voor lessen, wordt het toch misschien stil in de Catharijnesteeg.

(Ineke Herweijer is binnenstadbewoner, leerling van dansschool Alhambra en oud-wethouder - 1994-1998 - voor D66)