Elke zondag - tot de voorraad strekt – publiceert Nieuws030 een foto van een mooi of bijzonder openbaar Utrechts boekenkastje.

   

De kleur van de minibieb bij Maskarenen 5 is groen en niet blauw, zoals ik verwacht had. Achteraf begrijp ik pas waarom ik aan die kleur dacht. Op de zwerfboeken-minibieblijst wordt deze minibieb 'Biblauratheek' genoemd, maar deze naam staat niet op het kastje. Als je Biblauratheek snel leest zie je ‘blau’ staan; als je wat minder snel leest staat er ‘laura’, wellicht de voornaam van de minibiebhoudster.  

De Mascarenen zijn een groep van 52 eilanden in de Indische Oceaan, die begin 16-de eeuw ontdekt zijn door de Portugees Pedro Mascarenhas. De eilandengroep (genoemd naar de ontdekker) ligt zo’n 850 km ten oosten van het eiland Madagaskar. Je schrijft de naam in het Nederlands nu met een ‘c’. Veertig of vijftig jaar geleden was de voorkeurspelling in ons land nog met een ‘k’. In die tijd werd de woonwijk Lunetten gebouwd en dat is wellicht de reden geweest dat de straat in deze wijk ‘Maskarenen’ gedoopt werd. 

Het bekendste van de 52 eilanden is Mauritius, het eiland van de dodo’s die eind 17-de eeuw zijn uitgestorven. De dodo - of de walghvogel - kon niet vliegen, alleen lopen. Hij was familie van de duif en nestelde op de grond. De ratten en varkens die met de mens waren meegekomen, vraten de eieren en de jonge dodo’s op en zo is de dodo aan zijn eind gekomen. 

Je kunt door het matglas (of mat-plastic) van het minibiebdeurtje niet goed zien welke boeken er in staan. Dus het deurtje moet open. Ongeveer een derde van de boeken zijn kinder- of jeugdboeken. Het eerste boek is het prentenboek ‘Ik stuur je zon’ uit 2012 van Willemijn de Weerd en Esther Leeuwrik. Het is de winnaar van het ‘Hoogste Woord’ in 2014, een prijs voor het beste christelijke kinderboek. Anne is vijf jaar. Ze woont in ons land en schrijft brieven aan Abel in Kenia en maakt er ook mooie tekeningen bij. Abel is tien en hij schrijft natuurlijk terug. Ze hebben elkaar nog nooit ontmoet maar toch zijn ze broer en zus. Via hun brieven en tekeningen leren ze veel over het leven van de ander.  

‘Je moet dansen op mijn graf’ van de Engelsman Aidan Chambers is in 1982 verschenen en in 1985 vertaald in het Nederlands. Het jeugdboek gaat over Hal. Hij is zestien en wordt betrapt omdat hij danst op het graf van zijn overleden vriend Barry. Iedereen verklaart hem voor gek. De rechtbank geeft een maatschappelijk werkster in de arm genomen om erachter te komen waarom Hal die grafschennis heeft gepleegd. Er ontstaat een vertrouwensband. Hal gaat een dagboek bijhouden. Daarin schijft hij openhartig over Barry, hun ontmoeting, dat ze verliefd werden, een relatie kregen en hoe uiteindelijk een ruzie heeft gezorgd voor een tragische afloop.

Nog enkele jeugdboeken: ‘Negen open armen’ van Benny Lindelauf; dat boek kreeg de Thea Beckman-prijs 2004. Verder: ‘Omdat de kraan liep’ van Anne M.G. Schmidt (1996), ‘Tijgereiland’ van Daan Remmerts en ‘Weg uit de Peel’ van Jacques Vriens (1997). 

Bij de boeken voor volwassenen staan onder meer: Nicci French: Het geheugenspel (1996), Dan Brown: Inferno (2013), Joanne Harris: Bramenwijn (1999), Saskia Noort: De eetclub (2004) en ‘Zie me staan’ van Mareike Krügel uit 2018.

In de Biblauratheek zie ik ook voor het eerst drie boeken van Louis Couperus staan, de schrijver van ‘Eline Vere’ en ‘De boeken der kleine zielen’. Het zijn drie voor mij minder bekende boeken: ‘De Komedianten’ uit 1917, ‘Aan de weg der vreugde’ (1908) en ‘Met Louis Couperus in Afrika’. Het laatste boek is een bundel verhalen die Couperus schreef in 1920 en 1921voor de Haagsche Post over zijn reizen door Algerije en Tunesië. Grote afstanden legde hij vaak op een kameel af. 

Fietsen door Afrika kan ook. Dat hebben Willem Hoffmann en z’n reisgenoot Marc gedaan: ruim 5000 km over dit continent. Hoffmann heeft over hun belevenissen ‘Afrika van binnenuit’ geschreven, dat in 2021 uitkwam.

Een korte samenvatting staat op de achterflap. ‘Hoe leeg is de Sahara? Leeg, of toch niet zó leeg? Halverwege West-Sahara verbaast Hoffmans zich dat zelfs in dit stuk woestijn nog steeds plantjes groeien. En dat er - wanneer ze ‘s avonds de tent neergezet hebben - toch weer een mannetje langs komt van de Sécurité, dat dit deel van het strand bewaakt. Net als de avond ervóór.... Ze komen door landen die anders functioneren dan wij in Noordwest-Europa gewend zijn.’ Het boek gaat over verschillen en overeenkomsten, en ook over hun vriendschap, tegenslagen en bovenal over hun verwondering.
  

(DB)

Eerder zag u foto's van boekenkastjes op:
   
1. Herenstraat
2. Croeselaan
3. Prins Hendriklaan
4. Willemstraat-Waterstraat-Bergstraat
5. Tuinstraat 
6. Johan Winnubstlaan-Franz Schubertstraat
7. Centraal Station
8. Van Meursstraat
9. Julianapark
10. Catharina van Renneslaan
11. Fransestraat
12. Kruisstraat
13. Daalsepark
14. Kapelstraat
15. Bouwstraat 
16. Polderweg (Laag-Nieuwkoop)
17. Javastraat 
18. Volkstuinencomplex Ons Buiten 
19. Sophocleslaan/Platolaan
20. Poortstraat
21. Rotsoord
22. Willemsplantsoen 
23. Mgr. van de Weteringstraat
24. Tesselschadestraat
25. Van Humboldtstraat
26. 2e Atjehstraat
27. Oudegracht 285
28. Stadhouderslaan 
29. Pieter Saenredamstraat
30. Japuradreef   
31. Everard Meijsterlaan
32. Ameland  
33. Bekkerstraat 
34. Pauwstraat 
35. Westfalen
36. Houtsnijderslaan

 
Dit is aflevering 38

We staan open voor uw inzendingen! 
Stuur uw foto naar info@nieuws030.nl en vermeld daarbij ook de locatie.