Vak P - Spel FC Utrecht in finale even grauw als het tenue

Vak P is de sportrubriek van Hans van Echtelt (met als achtervang Ton de Ruiter en Ad van Liempt) en hij bespreekt de thuiswedstrijden van FC Utrecht, maar dit keer gaat het over de bekerfinale tegen Feyenoord, uitslag: 2-1.

Achteraf zullen we nooit weten of het iets uitgemaakt had. Maar degene die de fraaie blauwe ‘Elinkwijk-outfit’ heeft vervangen door de grauwe shirts, broeken en kousen die nu in De Kuip zichtbaar werden, moet een voorspellende gave hebben gehad. Want het spel van FC Utrecht in de bekerfinale was even grauw als het tenue dat de spelers droegen. ,,We staan al met 1-0 achter’’ riep iemand in mijn huiskamer toen er afgetrapt werd.

Dit keer was er geen Vak P ingericht maar een familietribune met drie generaties Van Echtelt. We hadden ons veel van de finale voorgesteld en hadden ons dan ook fraai in de clubkleuren uitgedost. Maar gaandeweg de wedstrijd zakte de animo weg, omdat van het dominante spel dat onze trainer vooraf had aangekondigd, niets te merken was. FC Utrecht speelde een soort angstig reactievoetbal waarmee het zeker niet grootse Feyenoord weinig moeite had.

Misschien paste het in het beeld van deze povere finale dat de winnende goal niet uit een fraaie aanval maar aan een blunder van onze keeper te danken was. Filip Bednarek was al enkele keren goed weggekomen bij minder overtuigende reddingen maar bij de 2-1 was hij helemaal de schlemiel. Natuurlijk gingen de gedachten even uit naar Robbin Ruiter. Ook naar Michel Vorm die een groot bedrag had overgemaakt voor het sfeergebeuren maar die misschien beter onder de lat had kunnen gaan staan.

Gelukkig waren wij bij onze mini-familie-Vak P niet in alle opzichten negatief over deze happening. De aanloop naar de KNVB-eindstrijd heeft FC Utrecht enorm veel publiciteit opgeleverd. De media konden niet genoeg krijgen van de voorbeschouwingen. En de massale uittocht van liefst 17.000 Utrechtse fans mag ook niet onvermeld blijven. En zal als een positieve herinnering blijven hangen, terugkijkend op dit voetbalseizoen, die een betere climax had verdiend.

Bij het laatste fluitsignaal van Bjorn Kuipers merkte mijn oudste zoon op dat det verschil met een eerdere finale van FC Utrecht-Feyenoord (uitslag 4-1) wel erg groot was. Alleen de ereronde van Dirk Kuijt was soortgelijk als destijds, alleen had hij nu een ander shirt aan.

Zelf troostte ik mijn familie met de opmerking dat de kater na de nederlaag tegen Ajax (met de winnende buitenspelgoal van Wamberto) mij veel meer pijn had gedaan dan dit terechte verlies. Want in dit tenue mocht je geen wonderen verwachten, zoals destijds tegen PSV in Eindhoven, in het fraaie ‘Elinkwijk-shirt’....