Door Dick van der Peijl - Hoe ziet hij eruit, die serieverkrachter? En vooral wat beweegt hem om zoiets te doen? Ik zit er wel eens over na te denken, maar kan me er niets bij voorstellen. Het handelt tegen de zin van zijn slachtoffers, het gaat onder dwang! Het is vreselijk.

Het zal waarschijnlijk wat anders liggen bij Gerard T. zelf. Ik kan niet bedenken hoe, maar misschien kan ik iets van zijn gezicht aflezen? Maandag kan dat, vandaag behandelt de rechtbank de zaak tegen hem, pro forma nog wel, maar toch, het is de zaak tegen DE serieverkrachter. Maar helaas..., de man die verdacht wordt van een serie gewelddadige aanrandingen en verkrachtingen komt niet opdagen. “Psychisch niet in staat."

De voorzitter van de rechtbank opent de zaak en vraagt of iedereen alles heeft, en dat alles zit in een stapel ordners: over de stand van het onderzoek en over het persoonlijkheidsonderzoek. Die ordners staan er ook bij de advocaat van de verdachte, want hij is zelf wel niet, wel zijn raadsman: Maarten Krikke.

Pro forma wordt weer eens herhaald dat T. vorig jaar onverwachts gepakt werd voor een fietsendiefstal en daarom zijn DNA moest afstaan. Daardoor liep hij tegen de lamp. Een al bijna stuk gelopen zaak stond meteen volop in de belangstelling. De meest gezochte 'vadsige'man in Utrecht was gepakt.

T. wordt verdacht van een aantal verkrachtingen en aanrandingen die hij in de periodes 1995, 1996 en in 2001 en 2002 zou hebben gepleegd. Tot nu toe lijken er in 3 zaken bewijzen tegen hem te ziijn waaronder dus DNA-sporen. Zelf zwijgt de verdachte al maanden en is er geen bekentenis.

De zaak boeit me, niet alleen omdat het heel Utrecht op zijn kop zette, ook omdat het vlakbij mij in de buurt gebeurde, mijn zoon zat in Bilthoven op school. Hij ging elke dag door het zelfde gebied: het buitengebied ten oosten van Utrecht. Daar was hij actief. Mijn buurvrouwen waarschuwden elkaar als ze naar De Uithof gingen. Er was nogal wat waakzaamheid rond dat gebied. Het had iets beangstigends. Vooral ook omdat hij, die ongrijpbare, maar niet werd gepakt.

De rechtszaal is vol, ondanks dat het om een pro forma zaak gaat. De officier heeft nog niet zoveel te eisen. In het kort geeft ze aan dat er nog zeker twee maanden onderzoek nodig is. Het Nederlands Forensisch Onderzoek onderzoekt nog 17 andere verkrachtingen en aanrandingen. Nu zijn er nog maar 3 zaken waarin het bewijs rond is en dat vindt de officier zelf nog onvoldoende.

Op 13 april is de volgende zitting, dan zal het vooral gaan over het persoonlijkheidsonderzoek naar de verdachte. Dan ook komt ter sprake of ter beschikking stellen van de regering een mogelijke strafvorm is.

Maarten Krikke, de advocaat van de verdachte, heeft er niets aan toe te voegen. Hij vertelt nog even dat het NOS-journaal in de fout is gegaan met de vertoning van de beelden en de vervorming van de stem van zijn client. En dan verklaart hij waarom de verdachte er zelf niet is, omdat “Hij daar nog psychisch van in de war is”. 

De advocaat zorgt nog voor enige verwarring. Hij stoot een bekertje water op de tafel van de rechter om. Ravage. Snel komt er een bode met rollen keukenpapier om het op te ruimen. Dat is ongeveer het meest spannende wat er gebeurt, tijdens de hele zitting.

De rechters nemen 10 minuten pauze om zich te beraden en: “Om een kopje koffie te nemen”. De koffie duurt wel wat langer, de vrouw naast me op de publieke tribune heeft ook enorme zin in koffie maar mag de zaal niet uit, dat geldt ook voor de officier en de andere aanwezige bezoekers, bodes en vele persvertegenwoordigers.

Dan komen de drie rechters en de griffier terug. De voorzitter legt uit wat er verder gaat gebeuren. En dan zet hij er een punt achter. Althans voorlopig. Op 13 april vervolg, op 28 mei een regiezitting en op 18 augustus weer een pro forma zitting. Iedere keer mogen we allemaal weer op komen draven. Hopelijk dan met wat meer inhoud. Het enige wat me geruststelt is dat de verdachte in ieder geval gewoon vast blijft zitten.