Onder de noemer ‘Zwerfhond’ schrijft Raymond Taams onregelmatig korte columns, die hij in viertallen op Nieuws030 publiceert. Dit zijn de laatste zwerfhondjes van 2023.
  

Groen (07-12-2023) 

“Zo, eindelijk mag je weer binnen staan”, brom ik als volkomen van de natuur vervreemde stadsmens tegen onze kerstboom. Even daarvoor versjouwde ik hem van de plek in de tuin waar hij een jaar lang stond naar het hoekje naast de bank.  

Toen we begin januari, na onze terugkomst uit Zwitserland, de één meter hoge boom-met-kluit in uitgedroogde toestand aantroffen in de woonkamer, verwachtte ik niet dat we hem in december opnieuw zouden versieren. Maar dankzij de grote hoeveelheid regen dit jaar oogt hij groener en veerkrachtiger dan op het moment dat ik hem voor 7 euro 99 bij Albert Heijn aan de Potterstraat kocht. 

Zijn soortgenoten staan daar nu overigens voor exact dezelfde prijs, inflatie heeft blijkbaar geen vat op kerstbomen. Ja, ik ben een volkomen van de natuur vervreemde stadsmens, desondanks zie ik in de steenmassa die mij omringt nog altijd groene aanknopingspunten, in ieder geval rond kerst.
  

Populair (22-12-2023)

’20 minuten’ heet de gratis treinkrant in Zwitserland. Aardig concept, een titel die aangeeft in hoeveel minuten je ‘m leest, net zo leuk als het netnummer van een stad in de naam van de plaatselijke nieuwssite. Bij aankomst in Basel – we gaan kerst vieren met de familie – pak ik direct een ’20 minuten’ uit zo’n metalen bak die je tot het verdwijnen van ‘Metro’ ook op Utrecht Centraal vond.

Na het harde wereldnieuws te hebben gelezen, valt mijn oog op een piepklein bericht onderaan pagina twaalf. Onder de kop ‘Diese Pornos sind am beliebsten’ wordt in korte zinnen medegedeeld dat uit het Jahresrückblick van Pornhub.com blijkt dat de categorie ‘Anaal’ in Zwitserland het populairst is. ‘Net als in Frankrijk, Duitsland en Oostenrijk’, staat er enigszins verontschuldigend achter. 

Je vraagt je op zo’n moment af wat in de Domstad het meest gezocht wordt, tussen wat voor mensen je eigenlijk leeft.
   

Licht (28-12-2023)

Voor mijn gevoel regent het sinds de PVV-verkiezingsoverwinning onophoudelijk in Nederland. Godzijdank heeft het lot mij gedurende de kerstvakantie op een berg in Zwitserland geplaatst, waar ik in gortdroge lucht en onder felle zonneschijn kan nadenken over de toekomst van ons getormenteerde koninkrijkje aan de Noordzee.

Als er toekomst is, want door de nieuwsberichten uit Holland in deze laatste dagen van het jaar ontstaat het beeld van een watermassa waar vroeger een gaaf land lag. Hier en daar drijft een doorweekte witte-vlag-met-zeemeeuw van de PVV aan de oppervlakte, Deventer viel als eerste, daarna verdronk iedereen in zijn eigen gelijk. 

Gelukkig is er die Domstad van ons, met zijn machtige gotische kathedraal. Na terugkomst wandel ik er op doordeweekse dagen weer regelmatig binnen, om te genieten van lichtinval door matglazen ramen. Licht, zonder een concreet beeld van de buitenwereld is wat we gezamenlijk zo hard nodig hebben in het nieuwe jaar. 
   

Göring (29-12-2023)

Om zeker te weten dat ik niet in een vroege 1 april-grap tuin, google ik even nadat ik op Facebook een verhitte discussie over ‘40-45, de musical’ tegenkom. ‘Vanaf september 2024 brengt Studio 100 een spectaculaire en intense voorstelling over de Tweede Wereldoorlog’, ronkt het bovenste zoekresultaat. In mijn kop beginnen Adolf Hitler, Kabouter Plop, Hermann Göring, Samson, Gert en K3 om voorrang te strijden.

'Als de vorige oorlog tot musical is verworden, is het dan tijd voor een nieuwe?', vraag ik me af, om kort daarna op mijn wenken bediend te worden door de Telegraaf. 'Nederland moet serieus vrezen voor oorlog', schreeuwen digitale chocoladeletters ter aanprijzing van een interview met vertrekkend Commandant Landstrijdkrachten Martin Wijnen. 

‘Mooi’, denk ik bij mezelf, ‘dan hebben we straks eindelijk een paar nieuwe namen om grappen over de vorige oorlog te maken’. Hitler, Himmler, Mussert en Göring komen me zo langzamerhand mijn neus uit.