De dichter, schrijver en journalist Anne Broeksma schreef bij de 700e verjaardag van de Domtoren een gedicht. Afgelopen zaterdag was het 700 jaar geleden dat de eerste steen voor de bouw van de toren werd gelegd.

Bij elke stap

In dit gedicht begint iemand een put te graven,

lopen mensen in molens in het licht van de maan.

Door voeten te verzetten worden stenen opgetakeld.

Wie hoger wil moet eerst de deken van de aarde opslaan.

-

Ik denk aan de Toren van Babel, die ene in Wenen

geschilderd door Bruegel. Een wervelstorm in steen gegoten.

Vanaf verre zeeën voeren schepen leem en kleisteen aan.

Mannen met bolle koppen slaan spijkers, kruipen als termieten

rond de laagste galerijen en niemand durft het gebouwde

nog in bedwang te houden.

-

In dit gedicht doet men het rustiger aan.

Hief een toren zich op in evenveel jaar als toen een mensenleven.

Mysterie op mysterie voor wie geen bouwtekening kan lezen

maar in dit gedicht spreekt men door zeven eeuwen heen

nog steeds dezelfde taal.

-

Hoor hoe de wind kolkt in de achthoekige lantaarn,

onrustig danst onder kledinglagen. Naar houvast zoekt,

ons dan weer laat gaan. Bij elke stap worden we dieper

in het steen getrokken. Bewegen de touwen langs vaste banen.

Komen we in het verleden aan.

-

Anne Broeksma