Jim Terlingen - Gökmen T. kreeg vandaag levenslang voor zijn verschrikkelijke daden deze week precies een jaar geleden in en buiten de tram op het 24 Oktoberplein in onze stad. Daarmee hebben de rechters een vonnis uitgesproken dat aansluit bij wat het Openbaar Ministerie eiste, de slachtoffers vroegen en de meeste Utrechters op sociale media wilden. 

In deze harde coronatijden waarin dagelijks tientallen ouderen in Nederland bezwijken aan de gevolgen van het virus kan ik me voorstellen dat velen niet meer willen denken aan zo’n vent waaraan weinig menselijks valt te beleven. We hebben wel wat anders aan ons hoofd. ‘Opsluiten en de sleutel weggooien’, is een veel geuite mening op twitter en facebook.

Toch is er meer over te zeggen. Twee weken geleden was ik een dag aanwezig bij de inhoudelijke behandeling in de rechtbank Midden-Nederland en het viel ook mij zwaar om na de videoreconstructie een greintje medemenselijkheid te voelen met de spugende Gökmen. Ik was intens kwaad en noemde hem hier een ‘loser’. Daar is op zich weinig op af te dingen. Hij is tot nu toe een verliezer, want wat heeft hij nou eigenlijk gemaakt van zijn leven?

Vanuit mijn sociale kring kwamen echter reacties dat mijn woorden zo hard waren. Zoals een collega het zei: ‘het was wel heel erg onderbuik’. Ik heb het op me in laten werken en ze hebben gelijk: achter sommige zinnen zitten te veel emoties. Het was afreageren na een heftige dag.

Dat inzicht werkt door naar vandaag. Bij het aanhoren van het vonnis, voelde ik geen triomf, geen blijheid, geen tevredenheid. Waarom? ’Levenslang’ maakt dat Gökmen T. in de samenleving voor altijd een verliezer blijft. Een verloren leven, zonder enige kans op herstel. Dat is iets om verdrietig over te zijn.

Ik zou willen dat Gökmen in de gevangenis bezoek krijgt van iemand, in zijn geval misschien een imam, die hem stukje bij beetje in de richting brengt van mens-zijn. Contact maakt. Iemand die hem doet inzien wat voor een vreselijk leed hij heeft aangericht.

Misschien dat hij dan nog iets kan winnen. Dat gun ik ook hem.

  

Reageren? terlingenschrijft@kpnmail.nl
Zie ook: www.jimterlingen.nl