Nestorix - Ok, ik geef het toe. Ik heb in mijn jeugd cowboytje en indiaantje gespeeld. Gedurende de herfstvakanties in het bos van Gunterstein in Breukelen en we hadden er zelfs pony’s bij.

Een aantal van mijn vriendjes en vriendinnetjes hadden de beschikking over zo’n harige viervoeter en wij vermaakten ons met het stelen van elkaars paarden. Soms wonnen de cowboys en soms de indianen en na afloop ging iedereen met rode konen naar huis om zich na een welbestede middag bij moeders aan de thee of een andere warme drank te laven.

Tot mijn verdediging wil ik aanvoeren dat wij wel genderneutraal bezig waren, want we maakten geen enkel onderscheid tussen jongens en meisjes. Sterker nog meestal won het team met de meeste meiden, want die waren veel handiger met die eigenwijze pony’s dan de jongetjes.

Hoe kwamen wij aan het cowboytje spelen? Er was nog geen TV en ook de film was in onze kringen nog een bijzonderheid. Waarschijnlijk raakten wij geïnspireerd Jan Nowee, de geestelijk vader van Arendsoog en zijn vriend Witte Veder. Nowee die overigens stichtelijke woorden over de verwerpelijke schanddaden van blanken ten opzichte van native americans en afro-americans in zijn boeken, niet uit de weg ging.

Natuurlijk hadden onze ouders ons kunnen verbieden dit spel te spelen uit piëteit voor de verdrukte en vermoorde native-americans. Zij hadden ons kunnen verplichten om als alternatief spinazie tegen sperziebonen te spelen. Voor de fantasie van een kind is bijna niets onmogelijk maar paardenjattende sperziebonen vraagt wel heel veel van van het voorstellingsvermogen, zeker in een tijd dat de geestverruimende middelen ons nog niet hadden bereikt.

Wij waren allemaal gelijk, oh heerlijke onschuld. Natuurlijk kregen wij later gedegen geschiedenislessen waarin ons geleerd werd van wat voor boeven, racisten, moordenaars en verkrachters we als Hollanders eigenlijk afstamden. Waarin ons geleerd werd dat onze rijke gouden eeuw tot en met onze huidige positie in de wereld voor een groot deel was en is gegrondvest op onderdrukking en uitbuiting, zowel binnen als buiten onze grenzen. 

Maar daar ging dat kinderspel niet om en daar gaat het vandaag nog steeds niet om. Cowboys en indianen zijn niet meer en niet minder dan reuzen, elfen, trollen, dwergen, ridders, zeerovers. Figuren die door hun inventiviteit de fantasie prikkelen en die ieder voor zich soms winnen en soms verliezen. 

Ieder die daar meer van wil maken, zoals een of andere actiegroep nu TivoliVredenburg verwijt een cowboy- en indianenfeest te hebben georganiseerd voor kinderen, bewijst in ieder geval dat hij of zij het kind in zich volledig is kwijtgeraakt en dat kan ik alleen maar heel triest vinden.