Door Vincent Oldenborg - The day after the night before. Het feestje van democratie is weer achter de rug en de stemmen zijn geteld. De winnaars lopen met de borst vooruit en de verliezers likken hun wonden. Iedereen probeert de uitslag te duiden waarbij de mogelijke effecten op het landelijke politieke landschap in de commentaren de boventoon voeren.

Zoals gewoonlijk zijn er altijd meer winnaars dan verliezers want uit elke verzameling getallen valt er bijna altijd nog wel ergens een lichtpuntje te vinden. Het is maar waar je mee vergelijkt en aangezien we in de afgelopen vier jaar vijf keer naar de stembus mochten, is er vergelijkingsmateriaal genoeg. Dat spelen met getallen is in Utrecht niet anders dan elders.

Feit blijft dat er gisteren 120.000 Utrechtse kiezers van hun democratisch recht gebruik hebben gemaakt en dat zijn er, ondanks of misschien juist wel dankzij al het landelijke campagnegeweld, een slordige 17.000 minder dan bij de vorige verkiezingen voor Provinciale staten. Als je dan bovendien bedenkt dat er in die vier jaar 15000 extra kiezers bij gekomen zijn, die men blijkbaar niet heeft kunnen verleiden, dan zou ik mij als politieke partij toch eens achter de oren krabben. Hoe zinvol is is dat leuren met rozen of foldertjes in kekke jekkies eigenlijk?

De waterschappen hebben duidelijk geprofiteerd van het gezamenlijke keuzemoment. Met slechts 5000 stemmen minder dan hun provinciale collega’s mogen ze hun handen dichtknijpen. Als je graag met getallen speelt, is het leuk om een vergelijk te maken tussen de beide uitslagen.

Zo haalt de PvdA in de stad aanmerkelijk meer stemmen op voor het waterschapsbestuur dan voor de Provinciale Staten. Dat geldt voor de Partij voor de Dieren nog veel extremer want die weten 9000 kiezers meer te strikken voor het waterschap dan voor de provincie. Het feit dat bij het waterschap zowel Groenlinks als SP niet meededen, kan hiervoor wellicht een aannemelijke verklaring zijn. Als je links en groen wilt zijn en je wilt je kiesrecht niet onbenut laten, dan ligt een keuze voor de dierenvrienden voor de hand.

Nog opvallender zijn de verschillen bij het “geloofs geïnspireerde cluster” van CDA, Christen Unie en SGP. Zodra het om het waterschap gaat, zijn er opeens 6000 Utrechters meer die het christelijk waterpolitieke gedachtengoed omarmen. Met name de Christen Unie doet daar zeer goede zaken. Dat partijen die het woord rentmeesterschap hoog in het vaandel voeren, zich in een waterschap thuisvoelen valt in ons waterland goed te billijken, maar waar blijven die 6000 stemmers als het om de provincie gaat. Waar blijven de christenen? Die vraag lijkt me voer voor sociologen en voor onze nationale getallengoochelaar Maurice de Hond.