De kermis op de Haar ging maandagochtend, zoals de traditie zegt, officieel van start. Xander van Asperen beschrijft deze meest bijzondere kermis in onze omgeving.

't Is kermis op de Haar, dat is één van de tophits die de schoolkinderen zingen bij de opening van de kermis in Haarzuilens. Maandag ging die weer van start.

De kermis is het absolute hoogtepunt van het sociale leven in het mooiste dorp van Nederland. Overal hangt de vlag uit, de Haarse vlag natuurlijk, de meeste mensen nemen vrij, het aandeel Heineken stijgt in waarde op de Amsterdamse beurs.

Voor de 116e keer vieren we kermis. Het is een traditioneel feest met creatieve variaties. De spelletjes veranderen jaarlijks, de opening blijft traditioneel op maandagochtend plaatsvinden als we al een paar dagen onderweg zijn.

Zo zijn er nog een paar meer van dit soort tradities die door Haarsen wel maar door 'buitenlanders' niet zo begrepen worden.

Het klinkt misschien vreemd, maar die tradities binden ons. Mensen die anders redelijk anoniem naast elkaar zouden wonen, herkennen zich er in, worden onderdeel van een groep. Nu kunnen groepen knellend zijn, Haarzuilens is het bewijs dat dit geen wet van Meden en Perzen is. 

Een oud Hollands spreekwoord zegt 'doe gewoon, dan doe je al gek genoeg'. In het Haars is dat: 'doe gek dan doe je normaal.'

De Haarse kermis, voer voor sociologen. Voor een paar dagen vallen rangen en standen weg, zijn we niet de loonwerker, veearts, dominee, kroegbaas, verkoopster of de plaatselijke voddenraper maar Haarsen. 
We steken de vlag uit, zingen Het lied van de Haar, lopen rond met een bledje met het maandagochtend item om onze nek.

Heel even mag de burgemeester van de naburige gemeente Utrecht zich burgemeester van Haarzuilens wanen als hij naast 'onze' barones staat. Al snel gaat de macht weer over naar de belangrijkste man van Haarzuilems, de voorzitter van de Kermis en Oranje Vereniging Haarzuilens.

Jaren geleden hoorde ik een welzijnswerker zich af vragen wat hij voor zijn subsidie aan grootse welzijnsdaden in Haarzuilens zou kunnen verrichten. Het antwoord is simpel, niets! 
De kracht van Haarzuilens ligt in de kracht van mensen. Waar vind je nog een dorp waar geen welzijnswerker een voet aan de grond krijgt? Heeeel simpel, tussen Vleuten en Kockengen ligt een klein doepje...

Xander van Asperen