Wat een mysterieus pandje is dat toch dat winkeltje in de Korte Jansstraat 2. Een oud boekhandeltje was het vroeger waar je nog wel eens ging neuzen voor een boekie. Maar dat was lang, heel lang geleden.

Al jaren is de winkel gesloten en lijkt de tijd er stil te staan. De etalage laat nog steeds oude boekjes zien, maar de ramen worden steeds smeriger en het houtwerk is aan het rotten. Maar schijn bedriegt want de voordeur verraadt dat er wel iets gebeurt want er zitten nieuwe sloten op. Ze glimmen zo dat het direct opvalt.

Dat er nog leven in zit meldt ook de Binnenstadskrant in haar nieuwe uitgave. Daarin wordt zelfs een eigenaar sprekend opgevoerd. Je zou toch denken dat dit pand geen eigenaar meer heeft en gewoon verder vergeten is. Zo vergeten en lelijk dat zelfs krakers, die meestal er toch als de kippen bij zijn als iets langer dan een jaar leeg staat, er de moeite niet van in zien om dit pand binnen te gaan.

Maar zoals gezegd, er is dus blijkbaar nog wel een eigenaar. En dat is, zegt de Binnenstadskrant, Virginie Driessen en die beweert dat het wel degelijk de bedoeling is dat de boekhandel weer tot leven komt.

Als dat zou gebeuren, zou dat een klein wonder zijn, alleen al om het feit dat boekwinkels de laatste jaren alleen maar verdwijnen.

De verslaggever van de Binnenstadskrant citeert Driessen als ze zegt: "Ik verpats het niet. Ik wil het weer mooi maken." Een mooi woordgebruik: verpatsen. Alleen als je ergens niks mee hebt zou je dat willen 'verpatsen' en dat doet mevrouw Driessen niet.

Maar wat doet ze dan wel? De Binnenstadskrant stelt die vraag natuurlijk en zij antwoordt dat aan de achterzijde van het pand al het nodige verbouwd is. Meer zit er nog niet in want er lopen 'procedures' tegen de gemeente. Waarover? We weten het niet, want dat wil mevrouw Driessen niet zeggen tegen de Binnenstadskrant.

Het zal nog wel een tijdje een raadselachtig pandje blijven, een van de weinige smoezelige pandjes die nog over is in de binnenstad (en dan laten we buiten beschouwing de grotere al jaren ongebruikte panden zoals bijvoorbeeld het voormalige bankgebouw op de hoek van de Willemstraat en Vredenburg).

Een paar jaar terug had je op de hoek van de Zadelstraat en Donkerstraat ook zo'n ruïne, wat ooit een van de kleinste cafeetjes van de stad was geweest was een leegstaand krot geworden. Maar dat is nu verbouwd en een mooi winkeltje geworden.

Het kan dus wel. Laten we hopen voor mevrouw Driessen dat ze snel aan het werk kan en dan kopen wij er wel een tweedehandsboek. Als het maar geen koffietent wordt, die zitten er nu wel genoeg in de Korte Jansstraat.