Le Nobel - Stadsblad was een Volkse-Krant

Peter le Nobel - En weer een instituut minder: Stadsblad per 1 juli opgeheven. Wat moet ik hiervan vinden? Ik was geen hoofdredacteur, maar eindredacteur. Een ruime 15 jaar was ik dat en ik ben gestopt in 2017.

Veel freelancers gaf ik kansen. Sommigen kozen voor een ander beroep, anderen kozen voor een spectaculair bestaan als bijvoorbeeld correspondent in Turkije. Het begon bij het Stadsblad, en stagiaires vlogen uit.

Het was een eer om beginnende journalisten te mogen hebben begeleiden en ver boven mij uitgestegen zijn. In de berichtgeving, in alle grafschriften over het Stadsblad, werd veel nadruk gelegd op: de advertenties, de cultuur, de artiesten, maar het Stadsblad had voor de internettijden een ongelooflijk belangrijke functie gehad in het informeren van mensen naar wie het nieuws en de praktische informatie anders niet toekwam.

Veel lezers vonden een geloofsgemeenschap bij wie ze zich veilig voelden, veel lezers vonden een handige cursus, er werd een betrouwbaar opvangadres gevonden, en met de beperkte middelen die er altijd waren geweest, deden wij, lees: eindredacteur, fotografen, journalisten, toch een beetje mee in het Utrechts medialandschap.

We waren een medium om rekening mee te houden. Nee, we waren geen Utrechts Nieuwsblad, nee, we waren geen Volkskrant. We waren wel: een Volkse Krant. Iedereen heeft de bevolking ge-informeerd, hen wijzer gemaakt. Het Stadsblad had een emanciperende functie: informatie voor allen.

Ik ben er trots op dat ik toch een kleine 20 jaar van dit project deel heb mogen uitmaken, en ben al mijn fotografen en journalisten dankbaar dat zij mee hebben willen doen. Met verve, met inzet, en betrokkenheid. Internet heeft veel veranderd, maar dat doet niks af aan het feit dat het Stadsblad zoveel mensen ten dienste heeft gestaan.

Lees ook: Stadsblad verdwijnt na 65 jaar