Kloek en de vrijheid van de vrouw

Muriel Kloek - Er was eens een jonge vrouw die droomde van een beter leven met veel vrijheid en veel liefde. Elke middag kwam ze haar liedjes schrijven bij het Springhaver café aan de Springweg. 's Avonds verloor ze zichzelf in het Utrechtse nachtleven. Ze dacht dat wat ze wilde niet bestond...

Want deze vrouw wil een groots leven leiden en allemaal belangrijke dingen doen, zoals De Wereld Redden. Ze wil een knappe prins ontmoeten, die haar daarbij gaat bijstaan. Maar de realiteit om haar heen is hard en grillig:

"Doe je een schoon overhemd aan voordat we naar je moeder gaan?"

"Vergeet je niet dat we vrijdagavond dat dinertje hebben staan bij Sophie en Reinout?"

"Denk je aan het vuilnis morgenochtend?"

"Ik heb een afspraak voor je gemaakt bij de huisarts, je kan volgende week even langs. Je moet wel echt minder vet gaan eten, anders is het zinloos."

"Huh, wat? Sex?????"

Ze ziet om zich heen vooral Relationele Doemscenario's: tantes, vriendinnen, collega's, opgeslokt door het management van hun project M.A.N., met daarnaast een deeltijdbaan. In films is het niet veel beter: de meeste superhelden zijn mannen, bijgestaan door een knappe assistente die als enige "in hem gelooft".

Kloppen die cijfers dan? Kunnen carrièrevrouwen beter vrijgezel of lesbisch zijn? En ambitieuze mannen juist heteroseksueel en gebonden? Is het echt zo dat een man zonder vrouw een ongeleid, aan bier en porno verslaafd projectiel wordt? En is zij als vrouw veroordeeld tot een bitsend, commanderend en aseksueel bestaan? Is een man per definitie ballast die haar beperkt in haar dromen? Moet ze zich beperken tot vrouwenliefde? Dat is op zich niet erg, maar het doen uit carrière overwegingen is een beetje triest.

Ze wil graag een liefje voor de hobby. Ze wil niet iemands betere helft zijn, niemand hoeven bemoederen en omgekeerd is ze erg gehecht aan haar eigen autonomie. Ze wil liefhebben, ook wel supporten, maar niet uit plichtsgevoel. Bestaat dat? Is het mogelijk om door de jaren heen een romantische en gelijkwaardige liefdesrelatie op te bouwen, alleen gebaseerd op liefde? Zonder te vervallen in standaard man-vrouw-rollenpatronen, verstikkende routines en Relationele Doemscenario's?

Zo zit ze daar, bij het Springhaver Café. Ze drinkt haar capuccino's en schrijft. Over wat ze ziet en meemaakt tijdens die nachtelijke uren, over "De Vlucht", over "De Handen van de Cellist", over "De Geur van Vrijheid". Ze wil eruit, ze wil los!

Hoe het verder gaat met deze jongedame? Op zaterdag 28 september komt Muriel na vele omzwervingen in binnen- en buitenland voor het eerst weer terug naar Utrecht. Ze zal in het Schiller Theater haar passionele, Franstalige liedjes presenteren en vertellen over liefde en romantiek in tijden van feminisme, en vrijheid.

(Kaartjes voor het optreden: klikhier en meer info over Muriel: klikhier)