In deze nieuwe, regelmatig terugkerende rubriek geeft columnist Jim Terlingen een cijfer aan iets Utrechts dat hij heeft meegemaakt. Dat kan vanalles zijn: een tentoonstelling, een restaurantbezoek, een concert, een boek enzovoort enzovoort.

Dit keer: Expo van Het Utrechts Archief op de Hamburgerstraat; gratis met museumkaart.

Wat: Ter ere van de 900ste verjaardag van Utrecht zag ik vanmiddag, Eerste Pinksterdag, twee nieuwe tentoonstellingen: 'Gekomen om te blijven’ en ‘Stadsrecht Utrecht’ (alleen morgen nog - met de originele stadsrechten) en de vaste tentoonstelling ‘Utrecht begint hier’. (Niet gezien: ’Water, vriend of vijand’).

Cijfer: 8,1

Woorden: Heel erg aardige baliemedewerksters bij de entree, eentje zag me aarzelen toen ik naar binnen wilde bij de animatie van ‘Utrecht begint hier’, bevroeg me, zette hem aan en begeleidde me naar binnen. Het blijft een heel leuk creatief filmpje. En ook het andere deel van deze vaste tentoonstelling is zeer afwisselend en aantrekkelijk. 

Daarna naar de expo ‘Gekomen om te blijven’, onder andere op zoek naar mijn eigen foto. Er zijn er 900 gemaakt van Utrechters. Toch bijzonder om jezelf ergens te zien hangen, nietwaar? Op verschillende plaatsen in het gebouw staan fotootjes op standaardjes. Representatief uit de 900 lijken deze me niet. Beetje veel incrowd. Onder andere het gemeenteraadslid, de ijsjesmaker en de journalist die klusjes doet voor HUA. Het was verbindender geweest als het echt ‘at random' was met meer gewone mensen. De enthousiaste sfeer van de mensen die ik afgelopen donderdag met de burgemeester op de foto zag gaan, kwam ik niet tegen. De foto die toen gemaakt is, trouwens ook niet.

Verderop kun je op een console alle 900 foto’s en geluidsfragmenten ervaren. Leuk, maar dat kan ik ook thuis of op mijn mobieltje doen op de website. Wel erboven, mooi geprojecteerd, een ‘loop’ met foto’s. Helaas zag ik geen informatie erover en dus bleef ik daar wachten in de hoop dat ik daar tussen stond. Na een poosje begon ik weer dezelfde personen te zien. Hm, dat waren ze dus niet alle 900. Mezelf niet gezien. Had meer verwacht van deze expo.

Dan de stadsrechten. Aardige, kundige en helder communicerende gids Tim gaf uitgebreid uitleg. In korte tijd veel van geleerd. Daarna gingen we met hem de donkere ruimte in waar de originele perkamenten aktes liggen. Mooie sfeervolle ruimte, mooi uitgestalde stadsrechten. Om de vijf minuten gaat daar het licht aan (en niet continu om het materiaal te beschermen). Helaas hoor je op dat moment ook een dame via de speakers een tekst uitspreken in de trant van ‘Wij zijn Utrechters en me-zus-en-me-zo…’. Inspirerend, maar afleidend. Het licht blijft dan twee minuten aan. Twee keer op een nieuwe lichtperiode gewacht. Zodoende rustig kunnen kijken. Ik kreeg wel weer steeds die dame erbij in mijn oren.

Deze Utrechter vond het al-met-al mooi bestede uren. Er is geweldig materiaal te zien. Je voelt daaromheen dat HUA probeert het Utrechtse publiek te bereiken, maar ik krijg de indruk dat dit nog niet helemaal lukt. Het was rustig. Misschien toch de sprong maken richting 'historisch museum'?