Door Hans van Echtelt -  

Het had komende zondag een mooie nostalgische middag kunnen worden in De Grolsche Veste. Een topduel tussen FC Twente en FC Utrecht maar vooral daarna een ontmoeting met de Tukkerse clubicoon Eddy Achterberg, mijn vroegere idool bij DOS.

Al lang tevoren hadden mijn vriend Gert van Es en ik de datum 22 januari 2023 aangestreept want we hadden een mooie uitnodiging gekregen uit Enschede. Eddy Achterberg wilde ons daar graag ontmoeten en we zouden met hem en ook met technisch directeur Jan Streuer na afloop genoeglijk kunnen bijpraten ergens in het stadion.

Maar ineens werd alles anders. Het bestuur van FC Twente besloot om geen Utrechtse supporters toe te laten en ook het FC-bestuur sloot zich solidair bij de fans aan om ook thuis te blijven. En een wedstrijd zonder bijval uit de Domstad, dat sprak totaal niet tot de verbeelding van mijn vriend Gert en mezelf.

Waar zouden we het zondag over gehad hebben?  Vooral over de kleurrijke jeugd bij DOS van Achterberg, en nog even over de drie beenbreuken die Jan Streuer als voormalige speler van FC Utrecht opliep. Nog altijd een bedenkelijk ‘blessure-record’. Dat thema zouden we niet lang ter tafel brengen, wel hoe beiden FC Twente mogelijk naar een nieuwe landstitel hopen te begeleiden.

Zoals in 1969 bijna het geval toen de club uit Enschede bijna Ajax had verslagen. Het was Koninginnedag en ik stond achter het doel van Gert Bals waar Achterberg bijna de beslissende 0-1 op zijn schoen had. Hij had de Amsterdamse sluitpost al omspeeld en hoefde de bal alleen nog in het lege doel te schuiven. Tot afgrijzen van alles wat uit Twente meegereisd was, werd het geen winnen de treffer. Eddy had zich al juichend omgedraaid om zich te laten bejubelen, maar vergeefs. Uiteindelijk won Ajax en werd landskampioen. Toen FC Twente afgelopen zaterdag twee keer schlemielig de paal raakte in de John Cruyff Arena, kwam die misser van destijds weer naar boven.

Maar dan de jeugd van DOS, volgens Eddy in een eerder gesprek ‘de mooiste tijd van zijn leven’. Destijds waren er nog betaalde jeugdelftallen en stond het zwart van de mensen langs de lijn wanneer DOS, Elinkwijk en Velox die veelal in dezelfde poule zaten, tegen elkaar in actie kwamen.

De jeugdelftallen van Velox en DOS voor hun derby aan de Koningsweg. (fotoarchief Hans van Echtelt)

Wedstrijden aan de Thorbeckelaan werden door duizenden supporters bezocht om daar de toekomstige voetbalprofs in actie te zien. ‘’Ik weet nog dat mijn moeder daar vaak kwam kijken want mijn vader werkte op zaterdag en had geen tijd. Langs de lijn hoorde ze de mensen ‘Hup de Keu’ roepen en vroeg om wie dat eigenlijk ging. Dat bleek over haar eigen zoon te gaan, die vanwege die motoriek deze bijnaam had gekregen. Daar ben ik nooit meer vanaf gekomen”.

Die ‘Keu’, in tussen 75 jaar oud en erelid van Twente, was ooit in 2004 nog tijdelijk hoofdtrainer van Schalke ’04 toen hoofdcoach Rangnick was ontslagen. In die periode stond er ineens een reportagewagen van de Duitse televisie voor mijn deur in Schalkwijk en mocht ik in de Sportschau vertellen wat ik allemaal over Achterberg wist. Daar had ik het komende zondag nog over willen hebben met Eddy, benieuwd of hij het zich nog allemaal kan herinneren!