De Plakker - Frans de Jonge - De laatste jaren plak ik alleen affiches voor Utrechtse culturele activiteiten, en die affiches hang ik vooral op binnenlocaties. Maar toen ik nog alleen buiten plakte, kwamen er veel landelijke klussen mijn kant op.  

Zo plakte ik voor Mojo Concerts, en via een Amsterdamse collega ook voor het nieuwe album van Pearl Jam. Ik kwam het fotoverslag van mijn plakwerk tegen toen ik voor Het Utrechts Archief m’n negatieven doornam. Een aantal van de Pearl Jam-foto’s zijn daar ook te zien.

Het is in die tijd de eerste keer dat ik foto’s moet maken van m’n werk. De camera die ik gewoonlijk voor m’n nachtfoto’s gebruik, zit in m’n fietstas terwijl ik m’n wild-plak ronde doe. Na het plakken van de posters veeg ik eerst m’n handen af, om daarna m’n camera te pakken. Niet een fijne manier van werken.

Daarom ga ik later nog een keer m’n route langs om de plakplekken te bezoeken, om ze dan met kunstlicht te fotograferen. Zo kan ik m’n nachtfotografie, en m’n plak- werk een keer combineren. Zonder dat ik tegelijk moet opletten of de politie niet toekijkt hoe ik de posters plak. Ik plakte toen niet altijd op de daarvoor bestemde plekken...

De opdrachtgever is tevreden met m’n werk, en het levert een aantal mooie beelden op. Foto's die ook laten zien hoe Utrecht er in 1992 uit ziet.

De Drieharingstraat in 1992.

Gelukkig hoef ik tegenwoordig geen foto’s meer te maken om te laten zien dat de posters geplakt zijn. Ook hoef ik niet meer om te kijken of er politie in de buurt is. De foto’s die ik nu maak zijn een extra service voor m’n opdrachtgevers. En het is een stuk eenvoudiger met een digitaal cameraatje.

Later heb ik nog een keer foto’s moeten maken van m’n werk. Ik krijg een cameraatje mee van het Amsterdams bedrijf en fotografeer daarmee de affiches die ik voor hen plak. De foto’s die ik maak, krijgen automatisch een tijdstempel.

Eerst zie ik alleen wat cijfers waar ik geen wijs uit word. Pas als ik besef dat het een datum is, en wel die van vorige week, snap ik de bedoeling. Het is nu net alsof de posters al een week hangen.

Gelukkig heb ik nu een goede band van vertrouwen opgebouwd, en zien m’n opdrachtgevers m’n foto’s ook als iets extra’s voor hun socials, en niet als controle. Sommige foto’s maak ik om als beeld bij een column te gebruiken. Maar dat had ik nooit kunnen bedenken toen ik de foto’s van Pearl Jam maakte zo’n 25 jaar geleden.

De Telingstraat met zicht op achterzijde stadhuis en kantoor Burgerzaken.

De Potterstraat in 1992.

Bij de Breedstraat in 1992.

De Voorstraat in 1992.

De Hardebollenstraat in 1992.