Hierbij ontvangt u een stukje dat mijn dochter onlangs schreef. Het maakt een groot en onnodig maatschappelijk probleem zo voelbaar. Ik ben trots op wat ze als ongediplomeerde invalkracht heeft betekend voor de mensen in de zorginstelling waar ze werkte en ik vind het geweldig zoals ze het heeft opgeschreven. Ik hoop dat het een plaatsje op Nieuws030 kan krijgen. 

Met hartelijke groet

Biem Lap

Bedankt

Mijn laatste dag bij de oudjes vandaag. Ik noem ze de oudjes. De bewoners van de psychiatrisch-geriatrische afdeling waar ik het afgelopen jaar werkte. We hebben gelachen en gehuild. Mevrouw de Boer van 100 vindt het on-be-grij-pe-lijk dat ik niet kan blijven. Ze vraagt wel 14 keer waarom ik nou weg moet. Ik kan het haar theoretisch wel uitleggen maar deel haar onbegrip en verontwaardiging.

'Als je nou niet goed was...' zegt ze met haar lichte maar onvervalst Utrechtse tongval. Mevrouw Binnenweg zegt zoals gebruikelijk zo min mogelijk maar beaamt met krachtig boe-geroep dat ze het ook niet eens is met mijn vertrek. Mevrouw van de Berg weigerde vandaag uit bed te komen dus ik groet haar in haar kamer. 'Dág' zegt ze, maar ze is me al kwijt.

Nadat ik uitgebreid ben toe gesproken door de dochter van een bewoner die nog in allerijl een bos bloemen heeft geregeld loop ik nog even binnen bij mevrouw Jansen. Er hangt een serene stilte in de kamer.

Mevrouw Jansen is klaar om te gaan. Haar hart is op, haar lichaam moe. Ze wil niets meer. Dochter Gerda die me zonet toesprak en samen met haar broer en schoonzus al vanaf de vroege ochtend bij haar moeder waakt loopt met me mee. Als ik de hand van Mevrouw Jansen pak en zeg dat ik het fijn vond voor haar te zorgen en dat ik nu niet meer zal komen legt ze een hand op mijn wang. Ik bedank haar voor het vertrouwen dat ze me heeft gegeven en de lol die we gehad hebben. Dan kijkt ze me aan en prevelt: 'Nee, jij bedankt.' 

Emilin Lap

december 2015

ps. Ik ga weg. Ik wil niet maar ik moet. Ik heb drie kortlopende contracten uitgediend maar de organisatie moet krimpen. Er is geen ruimte voor een nieuw contract. Over zes maanden kan ik terugkomen. Een vervanging voor mij is niet geregeld. Ik weet ook niet hoe het verder gaat.

(De namen in dit artikel zijn door Emilin verzonnen, de mensen erachter niet.)