Jeroen Wielaert - Het mooie van de komende start van de Vuelta is dat hij niet al twee jaar voorbij is. En als hij na drie dagen richting Spanje vertrokken is, is het korter geleden. Zalig tijdsbesef, vanwege het door corona genoodzaakte uitstel van de oorspronkelijk in 2020 vastgestelde start.

Een bijkomend feestelijk aspect is dat de Vuelta in Utrecht nu samenvalt met de 900-jarige viering van de stadsrechten. Waarschijnlijk wekt de actualiteit van het wielerfeest meer enthousiasme dan die historische mijlpaal, al zal ik het optreden van Kensington boven op de Domtoren op de verjaardag niet snel vergeten.

Het komen en gaan van de Vuelta in Utrecht is de bekroning van het mirakel van de Tour de France onder de Dom in 2015, het ultieme welslagen van burgerambities die aanvankelijk als megalomaan en onverwezenlijkbaar werden afgedaan.

Er was een Parijzenaar die er anders over dacht, toen het eenmaal zo ver was.

'De kracht van Utrecht is er altijd in geloofd te hebben, ondanks de moeilijkheden, ondanks de struikelblokken. De Grand Départ van de Tour de France in Utrecht is de overwinning van het geduld, de wilskracht, het doorzettingsvermogen.'

Dat schreef Tourdirecteur Christian Prudhomme in zijn voorwoord voor mijn boek De Tour van Utrecht, voorjaar 2015.  

Beter dan door deze prominente Parijzenaar kon de lof voor de bezieling van Utrecht niet worden bezongen. Prudhomme wist als de beste wat voor een bergetappe de Domstad had afgelegd om de Tour te verwerven: elf jaar, met de concurrentie van Ivo Opstelten en Rotterdam die in 2008 eerst in het voordeel van de Maasstad uitviel, waarna Aleid Wolfsen de kandidatuur van Utrecht vasthield.

Het binnenhalen van de Vuelta was daarna niet meer dan een korte, heuvelachtige rit.

Door de Tour heeft Utrecht veel aan allure gewonnen, is de stad verlost van zijn Calimero-complex, was de vaststelling. Ik nam dat graag aan. Goed om te horen van Wolfsens opvolger Jan van Zanen dat hij op verre buitenlandse handelsmissies als eerste geprezen werd voor het succes van de Tour. In de stad zelf hoorde ik ook verluiden dat het té ver was gegaan met die mondiale Utrecht-promotie – het bezoek nam onwelkome Amsterdamse dimensies aan.

Ik moest denken aan de ontmoeting met de toenmalige burgemeester Annie Brouwer. Ik liep haar tegen het lijf op de vrijmarkt, voorjaar 2002. De bierviltjes met het burgerplan voor de Tour waren nog maar een paar maanden oud. De volksmond van Utrecht luidde: 'De Toer de Frans bij ons? Daar zijn we veel te klein voor.'

Ik zei tegen mevrouw Brouwer: 'Ik denk dat de stad niet begrijpt hoe groot hij is.'

Gretig antwoordde ze: 'Daar heb je gelijk in. Daarom moeten we voor de Tour gaan.'

Het is dik twintig jaar later. Er komen uitnodigingen binnen voor de start van de Vuelta van het Kabinet van de huidige burgemeester Sharon Dijksma. Een daarvan betrof de officiële inhuldiging van het beeld De Tourrenners van Jits Bakker op het Ledig Erf. Ik ging er graag naartoe, een week voor de Utrechtse Vuelta. De burgemeester was er ook.

Graag wilde ik van Dijksma weten wat zij dacht over het Tour-effect voor Utrecht, die speciale bezieling.

'Het is weggezakt,' zei ze direct.

Ze voegde eraan toe dat ze het vooral merkte in de gemeenteraad die vooral bezig was over hoeveel middelen het allemaal vergt. Een beetje lauw, de Utrechtse raad. Dat was in Amsterdam wel anders, wist ze uit ervaring. Daar is veel maatschappelijke reuring die van invloed is op de raad.

'De thrill is er wel,' zei Sharon over de stemming onder het volk.

Gretig voegde ze eraan toe dat ze zich ook voor evenementen als de Spaanse ronde had gekandideerd als burgemeester, dat ze dat 'aan de voorkant' had laten weten en dat ze ook met de stad mee wilde in de vaart der volkeren.

'Het is net als met sport,' zei ze, 'je hebt er soms geen zin in. Maar je moet wel blijven werken.'

Het werd tijd voor een uitnodiging van mijn kant. Ik refereerde aan wat ik op de Utrechtse digitale platforms al vaker heb voorgesteld voor de stad van kennis en cultuur: na die grote wielerfeesten een eigen versie van beeldende kunst-manifestaties als de Biennale (Venetië), of de Dokumenta (Kassel). Daar moeten we toch eens over praten op gemeentelijk niveau.

Sharon glimlachte breed en zei: 'Graag!'

Vooralsnog komt de Vuelta eerst langs het beeld van Jits Bakker.