Henk Westbroek - Elk jaar wordt door professor Ruut Veenhoven onderzocht hoe gelukkig Nederlanders zijn. Wij voelen ons erg gelukkig. Gemiddeld een dikke 8, vlak tegen de 9 aan. Dat komt omdat we doorhebben dat bij ons de kans klein is dat je zonder vorm van proces gemarteld wordt omdat je iets onaardigs over een minister zei. Bovendien kun je als vrouw – opnieuw  in vergelijk met Turkije – in het donker redelijk veilig over straat lopen.

Het is, als je er bij stilstaat, ook wel prettig dat onze straten geplaveid zijn en dat onze kinderen naar school mogen. Verder zijn er bij ons helaas veel mensen die het niet breed hebben, maar schrijnende honger zoals in Afrika komt zelden voor. En als we van mening zijn dat ons onverteerbaar onrecht is aangedaan kunnen we naar de rechter stappen. Die vergist zich wel eens, maar het is ook weer niet zo dat het gelijk steevast de kant oprolt van degene met het meeste geld.

Geluk is eigenlijk voor een groot deel afhankelijk van de manier waarop de samenleving georganiseerd is. Een aangename partner helpt natuurlijk ook.

Ik bezocht in Tanzania een paar jaar terug een school die alleen maar bestond omdat aardige mensen in Nederland de schoolboeken aanschaften, tweedehands computers schonken en de leraren maandelijks een fooi gaven. De meisje die er onderwijs kregen mochten na de lange schooldag - anders dan de jongens - niet  in het donker naar huis lopen. Die bleven op school slapen. Simpelweg, omdat de kans verkracht te worden op weg naar pa en ma te groot was.

In landen waar je vanaf je geboorte niet zeker weet of je de volgende dag in goede gezondheid de zon zult zien opkomen, zijn mensen overwegend vrij ongelukkig. Ook al omdat als ze een been breken vaak niet eens naar een ziekenhuis kunnen hinkelen omdat ziekenhuizen met een eerste-hulp functie er niet bestaan.

Het zou zwaar overdreven zijn om te beweren dat er volop reden is om met zijn allen de hele dag door breed lachend door het leven te banjeren. Maar diep chagrijnig kijken- wat de verschijningsvorm van 9 van de 10 Utrechters op de openbare weg is - begrijp ik ook niet helemaal.

In Rotterdam, Maastricht, Groningen, Deventer en Amersfoort - steden waar ik met regelmaat kom - kijken mensen vrolijker dan bij ons en gedragen ze zich vriendelijker.

Loop in Utrecht maar eens een winkel binnen. Je betreedt een poel van stugge onvriendelijkheid. En zeg vooral geen goedemiddag als het middag is, want als blikken konden doden… Terloops verklaart dit waarom Hoog Catharijne bij ons Hoog Chagarijne heet.

Nou het idiote. Als Utrechters de stad verlaten om in Houten, Maarssen of in een van de eerder genoemde steden te gaan wonen, worden ze onmiskenbaar vrolijker. En omgekeerd. Alle vrolijke brabo’s die hier komen studeren kijken binnen 3 weken alsof ze een slopende ziekte onder de leden hebben. Ik heb werkelijk geen flauw benul hoe het komt dat zo veel gelukkige Utrechters vaak zo diep ongelukkig kijken.

Het kan natuurlijk aan ons drinkwater liggen, aan Maarten van Rossem of aan de fijnstof in de lucht, maar dat lijkt me niet aannemelijk . Ik vermoed dat het komt door magnetische velden of door Utrechtse aardstralen.