Ik zit op m’n laptop te werken als er rechts onderin op het scherm een binnenkomend mailtje van een kennis oplicht: “Hey Peter, ik dacht dat je met de gemeente de hoop helemaal had opgegeven, en dan toch weer die column over die opbreekontheffingen?” lees meer ►
Nog nooit was mijn moeder zo levendig dood als afgelopen maandag. Haar lichtblauwe vierdeurs Toyota Auris met dubbele bediening – ze gaf rijles – kon ik bij wijze van spreken voor mijn deur zien stoppen. En voor mijn deur betekende maandag: op nog geen kilometer afstand van de aanslag in de tram op het 24 Oktoberplein. lees meer ►
"Belanghebbenden kunnen binnen zes weken bezwaar maken tegen de opbreekontheffing en vervolgens in beroep gaan bij de rechtbank. Dit komt niet vaak voor", aldus de website van de gemeente. Dat dat niet vaak voor komt dat klopt. Daar heeft de gemeente namelijk voor gezorgd: niet bekendmaken van de vergunning (zoals de wet voorschrijft), want als het niet bekend is dát er opgebroken wordt, wordt er ook geen bezwaar gemaakt. En als er eenmaal opgebroken wordt is het te laat om bezwaar te maken, want dat is het al gebeurd. lees meer ►
In Utrecht kan het indrukwekkend stil zijn. Als vanzelf gaat de herinnering terug naar die kille donderdagavond dat de mensen nadrukkelijk zwijgend bijeen stonden op het Domplein met bordjes Je Suis Charlie in hun handen. lees meer ►
We waren met 16 duizend. Ik zag verschillen. Mannen, vrouwen, meisjes, jongens, geboren-Utrechters, niet-geboren-Utrechters, inwoners van andere steden, met FC Utrecht-sjaals, met hoofdoekjes, stellen, vaders, moeders, kinderen, met bloemen (veel wit en rood), met spandoeken, een enkele Desto-vlag, rolstoelers, stemmers, niet-stemmers, bestuurders, politici, gelovigen en niet-gelovigen. lees meer ►
Vandaag, de dag van de stille tocht naar het 24 Oktoberplein, passen weinig woorden en daarom alleen deze tekst van Adrian Borland, zanger van popband The Sound. lees meer ►
Op de verkiezingsdag voor de Provinciale Staten en de Waterschappen heb ik keurig mijn stem uitgebracht. Zoals het hoort. Van de laatste overheidsorganisatie had ik veel te weinig kennis om een gefundeerde beslissing te nemen. lees meer ►
Je zult maar Utrechts bestuurder zijn, communicatiemedewerker, hulpverlener of opsporingsfunctionaris, met alle ogen op je gericht. En achteraf komen de reacties; ook van mij. lees meer ►
Op Christchurch volgde Utrecht, met totaal verschillende aantallen doden en gewonden, maar het werd wereldnieuws onder dezelfde noemer: terreur. Er was nog een essentieel onderscheid: het gebeurde niet aan de andere kant van de aardbol, maar heel dichtbij. lees meer ►
Het was collega H. die tijdens ons pauzewandelingetje op de Overste den Oudenlaan zag dat hij weg was. Drie gapende gaten op een stoepsteen en daaromheen een verkleuring met een ronde vorm. lees meer ►