De Plakker (Frans de Jonge) - Als ik bij fietsenhandel '030 fietsen' op de Nobelstraat nieuwe posters ophang, staat er een klant te wachten op een van de medewerkers. Als ik er even langs wil om een poster te vervangen, zegt hij: “Ah, de plakker.” Ik denk er verder niks van want ik ben op dat moment inderdaad bezig als plakker. 

Maar hij herkent me van vroeger. Hij is al wat ouder, en ik denk dat hij met pensioen is. Ik vraag hem of hij een ondernemer is waar ik vroeger in de zaak kwam om posters op te hangen. Dat eerste blijkt te kloppen, maar dat van die ondernemer niet. 

Hij kent me niet van het plakken van posters in een of ander bedrijf, maar van het plakken buiten. En in die tijd was hij iemand die dat moest zien te voorkomen. Hij was agent.

De ex-agent vertelt me dat hij mij herkent uit de tijd dat ik buiten affiches plakte en hij met z’n collega-agenten mij daarvan moest weerhouden. 

Hij heeft een goed geheugen, of m’n gezicht is hem wel erg ingeprent. Helaas kunnen we niet veel praten. Een van de fietsenmakers arriveert en helpt hem met z’n speurtocht naar een nieuwe voorvork. Volgens mij heeft hij een tweede carrière in het opknappen van oude fietsen.  

Pas later komen er allerlei vragen in me op. Het lijkt me leuk om hem nog eens te ontmoeten en te vragen of ze echt achter me aanzaten, of dat ik alleen een beetje paranoia was. Misschien hadden ze wel een ‘WANTED’ poster in de kantine met m’n foto erbij.

In ieder geval kan ik zeggen dat ik een bekende van de politie ben, of ben geweest.