De Utrechtse beeldengalerij (8) - Familiegroep

Iedere maandag en donderdag schrijft steeds een andere Utrechter op Nieuws030 een persoonlijk verhaal over een kunstwerk dat ergens in onze stad in het openbaar te zien is. Lees hier meer over deze serie. Dit is deel 8 in 'de Utrechtse beeldengalerij'.
   

Door Edith Wegman

Vijfentwintig jaar geleden besloot ik om weer in Utrecht te gaan wonen. Ik studeerde er eerder aan de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar, tegenwoordig HKU Theater. Ik had zin in de verhuizing, want ik kende Utrecht als een heerlijke stad. Maar van een dorp naar de stad gaan vond ik toch ook wel een beetje spannend. Zou ik de natuur niet gaan missen?

Gelukkig voelde ik me al snel weer thuis. De Catharijnesingel lag in de buurt, en tijdens de eerste Utrechtse winter konden we al schaatsen. Daar kan geen dorpse ijsbaan tegenop! 

En vanaf dag 1 wandel ik elke dag een rondje door het Zocherplantsoen: vanaf de Martinusbrug tot en met Park Lepelenburg en dan weer terug: ik maak alle seizoenen van dichtbij mee! Het rondje verveelt nooit.

Overigens, toen de loopbrug net klaar was ik ontmoette ik een mevrouw op de brug, die aan de binnenkant van de Singel woonde, en heel boos was op de gemeente: Ze zei: “Nu die yuppen er wonen wordt er wel een brug gebouwd en vroeger, als we naar het ziekenhuis moesten, moesten we helemaal omlopen via de Bartholomeusbrug! En zo kwam de nieuwe brug over de Singel aan haar naam: de ‘Yuppenbrug’. Tja, ik kan haar alleen maar gelijk geven.

Tijdens dat dagelijkse rondje Utrecht kom ik altijd langs mijn lievelingsbeeldhouwwerk bij het Servaasbolwerk. In 1980 gemaakt door Joop Hekman (1921-2013). Joop was beeldhouwer, medailleur, (ontwerper van penningen en munten) en monumentaal kunstenaar, en heeft Utrecht verrijkt met veel mooie beeldhouwwerken.

Ik ben dol op het beeld; het is een robuust kunstwerk van grote schoonheid. Een oerbeeld. Het nodigt uit om er tegenaan te leunen, er omheen te lopen, het even aan te raken. Het is een beeld dat toewijding en bescherming toont. 

Oorspronkelijk was het beeld voor het Wielingenplein bedoeld. Maar het plein werd anders ingericht en wel zodanig dat Joop het beeld daar niet wilde hebben staan. Hij koos voor het Servaasbolwerk, vlakbij zijn huis. Joop had het beeld geen naam gegeven, maar ik heb begrepen dat de Utrechtse bevolking het langzaam maar zeker 'Familiegroep' heeft genoemd.

Dat snap ik goed, maar ik had het wel mooi gevonden als het geen naam had gekregen. Voor mij overstijgt het beeld namelijk een familie. Het weerspiegelt de toewijding en genegenheid die volwassenen en kinderen aan elkaar kunnen geven. Het laat zien hoe belangrijk het is om elkaar te kunnen aanraken en je getroost en geliefd te voelen, en bij een groepje te horen. En dat kan elk groepje zijn waarin de leden zich verbonden voelen. En zeker in deze coronatijd! 

Als het dan een naam zou moeten hebben zou ik het ‘Toewijding’ noemen.

Ik kijk nog even naar de vogeltjes die zich in de armen van het beeld hebben genesteld, en vervolg mijn rondje. Ik loop langs de herfstige bomen, het stille water van de Catharijnesingel, langs de bankjes van het Park Lepelenburg met zijn multiculturele stamgasten, terug langs Sonnenborch met zijn stokoude muur,  en sta nog even stil bij het beeldhouwwerk.

Toewijding verveelt nooit.
Ik loop er omheen, en aai het even. Dat heb je mooi gemaakt Joop!
   

PS. Meer lezen over dit kunstwerk kan hier (site gemeente Utrecht).

PS2. Hier is het kunstwerk te zien (Google Maps).

PS3. Deze informatieve site is geheel gewijd aan Joop Hekman.

PS4. Edith Wegman is op dit moment bezig met een documentaire over verzetsvrouw Truus van Lier. Meer over Edith leest u op deze site. 
   

Dit is deel 9 in deze serie met de keuze van schrijver Willem Geijssen.

Hier leest u de vorige aflevering in deze serie.

En hier een overzicht van alle bijdragen.