Henk Westbroek - Wat de exploitanten van appelboomgaarden en de kwekers van rozen niet voor elkaar kregen, is de telers van peulvruchten wèl gelukt; 2016 is uitgeroepen tot het jaar van de boon.

Of dit gebeurde uit oprechte bonenliefde of dat er sprake was van het verstrekken van steekpenningen en gratis plezierreisjes naar de indrukwekkende bonenvelden in Zuid- Amerika en Noord- Holland, is een vraag die vooralsnog onbeantwoord is.

Zonder de beschuldigende vinger naar bepaalde bonenminnende juryleden uit te steken en daardoor lelieblanke reputaties te gronde te richten, moet me wel van het hart dat het opvallend is dat 2016 voor de zoveelste keer op rij niet het jaar van het blauwe Himalayazout werd.

Er konden als altijd van te voren weer weddenschappen op de uitkomst afgesloten worden waarbij het natuurlijk ook toegestaan was om op de boon te gokken - 11000 tegen 1. Want vriend en vijand was van mening dat bonen kansloos waren tegenover brandnetelkaas, organische spaghetti en tomatenpuree, om nog maar eens een drietal  gedoodverfde winnaars te noemen.

Hoe bizar de uitslag uiteindelijk ook was, we moeten blij zijn voor de heer Zinkstok uit Maarssen die door zijn laatste tientje te verwedden royaal miljonair werd en nu niet meer wekelijks bij de voedselbank hoeft aan te kloppen voor een blik voorgekookte kapucijners. We moeten ook in ons achterhoofd houden dat zelfs het Nederlands Elftal, anders dan alle voetbalkenners voorspelden, in de oefenwedstrijd tegen het elftal van Texel niet verder kwam dan een dor gelijkspelletje.

Er gebeuren vaker gekke dingen, wil ik maar zeggen. Mag ik er in dit 'gekke dingen verband’ op wijzen dat dat schrijver Arnon Grunberg al voor het 15e jaar op rij de Nobelprijs voor de vrede aan zijn neus voorbij zag gaan? En dat Jesse Klaver de Staatsprijs van de Nederlandse letteren vorig jaar - het moet haast wel afgunst geweest zijn - niet werd gegund?

Toen uitlekte dat de boon in zijn algemeenheid gewonnen had en niet een geselecteerde, zoals de kidneyboon, het doperwtje, of de plebejer uit de bonenwereld: de bruine, bleef het in de media twee tot drie dagen intens stil. Daarna werd de jury door links en rechts bedolven onder complimentjes. In Utrecht werd het spits afgebeten door PvdA-voorzitter Hans Spekman die in Het Stadsblad – als altijd verwijzend naar de sociaal-democratische beginselen - een column schreef waarin het boontje ronduit heilig verklaard werd.

Geert Wilders reageerde hier op door in een twitterberichtje te verklappen dat hij als liefhebber van Joods-Christelijke Westerse Waarden altijd al bad voor een bord bruine bonen met gesmolten spekvet. In de Volkskrant reageerde een literatuurcriticus hier venijnig op door te wijzen op het bestaan van het boek 'Bartje' van Anne de Vries waarin de hoofdrolspeler juist weigert te bidden voor een bord bruine bonen. Geert werd - wat is nieuw onder de zon - van omgekeerd plagiaat beschuldigd.

In een uitgebreid item in De Wereld Draait Door mocht een bonendeskundige verhelderend uitleggen dat het probleem van de boon altijd was dat de groente simpelweg niet sexy is. In vergelijk met de  geile bladspinazie, het opwindende spruitje en verleidelijke bloemkoolroosjes. Hij was - net als Matthijs - dolblij dat dit jaar eindelijk op de hele wereld eens een frisse bonenwind blies. Wie niet!

(Deze column is eerder gepubliceerd in De Oud-Utrechter en is met toestemming van de auteur overgenomen.)