Evert van der Zouw - Een flinke bos ruikers. Een uitgebreid ontbijt op bed. Een ingelijste foto of wat kleurrijke tekeningen. De meest voorkomende presentjes voor moeder op de jaarlijkse in het zonnetje-zetdag.

Het moet blijk geven van onze waardering voor haar. Symbolisch uiteraard, want het dekt nooit de lading voor wat zij betekent. In haar schaduw staan is misschien wel een waardige respectbetuiging.

Door mijn lijst van Utrechtse bijnamen spittend valt mijn oog op 'Blok de Blauwe' hij woonde ongeveer een eeuw geleden op de Varkenmarkt. Daar in de volksbuurt Wijk C was hij veelvuldig te vinden in de rijkelijk aanwezige cafe's. Hij lustte graag een borrel waar deze bonkige man zijn bijnaam aan dankte. In beschonken toestand ging hij regelmatig op de vuist wat hem in de politiecel deed belanden.

Zijn oude moedertje kwam hem dan altijd uit van het bureau afhalen. Moederliefde kent geen leeftijd.

In die zelfde periode woonde er een vrome jongen in de wijk Pijlsweerd. Zijn moeder was trots op haar jonge en prees hem overal aan waar ze maar kon. Tijdens de grote werkeloosheid in de jaren dertig van de vorige eeuw meldde hij zich met een grote groep mannen op de bouw in de hoop er werk te vinden. Toen de opzichter vroeg of hij een goede steigerbouwer zou zijn antwoordde zijn moeder dat hij het 'Neusje van de Zalm' was. Het geen zijn leven lang zijn bijnaam zou blijven.

Een mooi voorbeeld is Anton Geesink. Letterlijk en figuurlijk misschien wel de grootste Utrechter aller tijden. Enorm sterk en grossierde in nationale titels in worstelen en judo. Hij groeide uit tot een Europese topper en later veroverde hij zelfs de wereld. Alle deuren gingen voor hem open, van hier tot Tokyo. Maar in de volksbuurt waar hij ter wereld kwam en zijn jeugd doorbracht wist hij zijn plaats. Daar was hij niet Geesink-san. Daar was hij het 'Jochie van Mien'.

Zijn moeder Mina, dochter van haringverkoper 'Barend de Negenvinger', was een bekend figuur in Wijk C. En één van haar zonen was dus het jochie van Mien. Hoe groot de internationale ster van Anton ook rees, in zijn sociale omgeving bleef hij in haar schaduw.

Moeders die verdedigen, aanprijzen en zelfs hun imposante kroost overschaduwen. Die ene dag in het jaar verdienen ze niet alleen een bos bloemen en een dikke zoen. We dienen ze op een sokkel te zetten. De grootste onvoorwaardelijke liefde op deze aardkloot. Die van een moeder voor haar kind.

Voor meer bijnamen en anekdotes verwijs ik naar mijn boek 'Utrechtse bijnamen' en de bijbehorende website www.utrechtsebijnamen.nl