Nestorix - Vorige week mocht ik aanwezig zijn bij de afsluiting van een tentoonstelling in de hal van het nieuwe stadskantoor. Kunstenaars hadden zich laten inspireren door de ontwikkelingen in het Stationsgebied en door het stadskantoor en Tivoli/Vredenburg in het bijzonder. Een bonte verzameling schilderijen, tekeningen, etsen en keramiek gaf een mooi en vooral gevarieerd beeld van de enorme bouwput in ons stadscentrum.

Deze  kunstenaars hebben een gemeenschappelijke noemer. Allen werken in de ateliers van De Weide Doelen. De reden dat ze juist daar werken is, dat ze allemaal door het leven moeten met een verstandelijke beperking. Ze maken hun werken tijdens het dagbestedingsprogramma dat verzorgd wordt door Stichting Reinaarde.

Samen met vrijwilligers, die hen begeleiden, zijn ze het stationsgebied ingetrokken en hebben zich laten inspireren. Ze hebben foto’s en schetsen gemaakt, ze hebben gesproken met de mensen die er werken en later hebben ze dat in het atelier uitgewerkt. Hoe je kunst beleeft, is natuurlijk heel persoonlijk.

De manier waarop een kunstenaar zijn werkelijkheid verbeeldt, spreekt je soms meer en soms minder aan. Dat was bij deze tentoonstelling voor mij niet anders. Niet anders als bij een tentoonstelling in de Vlampijpateliers of waar dan ook. Gewoon het werk van gedreven kunstenaars.

Ik ben heel benieuwd hoeveel toevallige bezoekers van het Stadskantoor zich, zonder nadere uitleg, bij het zien van deze kunstwerken, gerealiseerd hebben dat de makers geplaagd worden door het syndroom van Down of een andere ernstige handicap.

Bij alle discussie over het nieuwe zorgstelsel is, onder andere, de dagbesteding voor mensen met een beperking onderwerp van gesprek omdat ook daar de bezuinigen zullen plaatsvinden. Door het bezoek aan zo’n tentoonstelling en door gesprekken met de kunstenaars en hun begeleiders, krijgt het belang van dagbesteding een gezicht, een stem en een diepere betekenis.

Het enthousiasme van professionals en vrijwilligers werkt aanstekelijk. De moeite die ze doen en met steeds minder middelen hun werk voort te zetten, dwingt respect af. Het is ronduit ontroerend om te zien hoe mensen, die moeite hebben om zich in woorden uit te drukken, een andere weg gevonden hebben om hun indrukken op zeer professionele wijze over het voetlicht te brengen.

Het is te hopen dat de beleidsmakers en lokale politici deze tentoonstelling bezocht hebben. Dan hebben ze kunnen zien dat dagbesteding veel meer betekent dan een bedrag in euro’s in de beleidsnota’s of de begroting.