Rene van Maarsseveen - Afgelopen zaterdag werd de 35e Desto speldag gehouden. Een dag  waarop voor mensen met een verstandelijke beperking allerlei sportieve en culinaire activiteiten zijn georganiseerd.

Na het Wilhelmus en een welkomstwoord is er een korte warming up. Daarna verspreiden de deelnemers zich in 40 groepjes over het veld. Doelschieten, kegelwerpen, tractor rijden, brandweerman spelen, poffertjes eten het zijn zo maar wat voorbeelden uit het spelcircuit.

35 jaar geleden begon de speldag met 30 deelnemers. Nu zijn het er ruim 400 en is de speldag een organisatie waarbij ruim 100 vrijwilligers helpen om de 2e zaterdag van juni tot een succes te maken. Die vrijwilligers komen van Desto, maar er zijn ook veel leden van verenigingen uit de buurt. Zoals ondernemers van Lionsclub Vleuten-De Meern.

Fotograferen

Inmiddels fotografeer ik tien jaar de teams tijdens de speldag. Na het fotograferen bewerkt Geert Visser van Drukkerij a/d Vecht  de foto’s. Hij zorgt er ook voor dat iedere deelnemer aan het eind van de dag een afdruk krijgt van zijn of haar team.

Op weg naar het sportpark vraag ik aan Geert, ‘is Desto nu werkelijk verhuisd, met de komst van Leidse Rijn, of zijn ze weer terug op hun oude locatie, maar nu met een woonwijk erom heen?’

Geert antwoordt, ‘Ik heb me dat nooit afgevraagd eigenlijk, maar het ligt nu in Vleuten-De Meern aan de rand van Leidsche Rijn’.

‘Vleuten-De Meern?’, reageer ik verbaasd, ‘ik dacht dat het een Utrechtse vereniging was’.

‘Dat is het ook’, vertelt Geert, ‘sinds 2001 horen Vleuten en De Meern bij Utrecht. Het is een wijk van Utrecht’.

‘Wat maar weer eens bewijst hoe weinig interesse ik heb voor die kant van de A2’.

Spelfeest

Wanneer we even later het sportterrein oprijden zijn de meeste deelnemers al ingedeeld en klaar voor de openingsceremonie. Het is nog wat frisjes, maar dat deert niemand. Opgewekt en vrolijk maken de aanwezigen zich klaar voor het spelfeest.

Tijdens eerdere speldagen was me al opgevallen dat velen uitkijken naar de speldag. Het is niet alleen een leuke dag UIT. De deelnemers ontmoeten ook vrienden die ze door verhuizing en/of herplaatsing soms nauwelijks nog zien.

Dankbaarheid

Bijdragen aan de dag is een dankbare taak, realiseer ik me later die dag. Wanneer ik ’s avonds in een restaurant vertel wat ik die dag heb gedaan wordt ik meewarig aangekeken door het gezelschap. De minst laatdunkende opmerking is ‘je hebt een goed daad verricht’.

Het geeft stof tot nadenken. Mijn concluderende woord na deze zoveelste Desto speldag is dankbaarheid. Dankbaarheid voor het kunnen zien, in een brede schakering voorbeelden, van een wereld die grotendeels voor mij verborgen is. Dankbaarheid voor het zien van de bijzondere medemens, die door velen het liefst op afstand wordt gehouden. Dankbaarheid voor het besef dat ik goede genen heb of in ieder geval niet datgene heb dat beperking geeft.

Maar vooral dankbaarheid voor het zien van onbevangen plezier. Bijvoorbeeld bij de slotceremonie waar iedereen swingt, danst en geniet van het optreden van enkele Utrechtse zangers. Wanneer we tot slot in polonaise over het veld trekken zijn we allemaal één en was het weer een geslaagde Desto speldag.