Armand Leenaers - De stad Utrecht is er maar wat trots op: in 2022 begint de Vuelta a España in de Domstad. Na een etappe van de Giro d'Italia in 2010 en de start van de Tour de France in 2015 is het Utrecht als eerste stad ter wereld definitief gelukt om de drie grote wielerrondes binnen te halen. Dat is een mooi resultaat en leidde tot grote vreugde bij lokale bestuurders en het Business Peloton Utrecht. Ook de Utrechtse media waren unaniem lovend.

Toch zijn er ook kanttekeningen te plaatsen. De kosten voor de organisatie van dergelijke mega-evenementen zijn immers grotendeels voor rekening van de belastingbetaler. De overlast is voor burgers die wielrennen niet zien zitten en in hun kielzog menig ondernemer die er last van heeft.

Natuurlijk, het is fiesta en het is leuk om je stad terug te zien op TV maar het grote geld gaat naar bedrijven die nauwelijks een band met de regio hebben zoals de internationale mediaconcerns. Utrecht wordt daarmee nog bekender dan het al is. Hoe fijn dat is moeten bewoners van de overvolle binnenstad maar vertellen. Dat de aan doping verslaafde wielersport niet per definitie het beste in de mens naar boven haalt, laat ik maar buiten beschouwing. 

Onbegrijpelijk is het hijgerige, jarenlange gebedel om zo'n fietsfestijn binnen te halen. Deze wielerrondes zijn bedacht met maar één doel: geld verdienen door middel van publiciteit. Het is geen filantropie of ontwikkelingshulp voor achtergebleven regio's.

De bedoeling van de bedenkers van de Tour de France was meer kranten verkopen. Nu gaat het om televisierechten en sponsoring. Big business dus. In plaats van te parasiteren op mooie historische binnensteden en kwetsbare landschappen zouden de organisatoren flink in de buidel moeten tasten als compensatie voor de schade en overlast die ze veroorzaken.

Disclaimer: ik zit regelmatig op de racefiets en ben een paar jaar lid geweest van het Business Peloton Utrecht (tot 2013). Spijt heb ik er niet van maar inmiddels weten we veel beter wat het betekent om startplaats te zijn. Het wordt wel erg rooskleurig voorgesteld. Daar ben ik naïef in geweest. We zagen vooral de baten maar niet de overlast en de kosten.

Armand Leenaers (midden) als deelnemer aan de Classico Giro. Foto: Nieuws030