Hans van Echtelt, oud-sportjournalist, haalt herinnerigen op aan de wedstrijd DOS tegen Basel in 1966.

Deze week voetbalde PSV in Basel om zich de plaatsen voor de volgende voorronde van de Champions League. Wat de Eindhovense formatie niet lukte, presteerde DOS wel in het toernooi om de Jaarbeursbeker: namelijk Basel uitschakelen.

Het gebeurde in september 1966, ik was destijds als leerling-journalist in dienst bij Dagblad Het Centrum aan de Kromme Nieuwe Gracht in onze Domstad. De chef van de sportredactie vond het tijd om mij een eerste buitenlandse trip toe te vertrouwen en zodoende mocht ik met DOS mee naar Zwitserland. Met de trein wel te verstaan...

En zo kon het gebeuren dat ik met een draagbare typmachine in mijn tas instapte op het Centraal Station, samen met het DOS-gezelschap. Het was duidelijk dat we in Basel een hectische avond tegemoet zouden gaan omdat de thuiswedstrijd in Galgenwaard met tal van incidenten was verlopen. Vechtpartijen binnen en buiten de lijnen noopten de politie tot enkele charges, maar uiteindelijk slaagde de Schotse arbiter Milan erin om moeizaam de negentig minuten vol te maken. Er stond toen 2-1 voor DOS op het scorebord, een moeilijke uitgangspositie voor de return.

En dat klopte precies. De Kanaries kwamen op woensdag 21 september met 2-0 achter door twee doelpunten van Roberto Frigerio. Scheidsrechter Rudolf Kreitlein, die een paar maanden eerder nog de WK-halve finale tussen Engeland en Argentinie had gefloten, was de Utrechters zeker niet gunstig gezind en deelde maar liefst 34 vrije trappen uit aan de Zwitsers en slechts 18 aan DOS. Desondanks richtte de ploeg van trainer Louis van den Bogert zich wonderwel op en via Henk Wery en Tonny van der Linden werd een 2-2-eindstand afgedwongen. Precies voldoende om de volgende Europese ronde te bereiken.

Daarna begon mijn werk pas. Destijds mochten journalisten na afloop nog gewoon hun werk doen in de dampende kleedkamer en de spelers ter plekke om hun ervaringen vragen. Dat deed ik bijvoorbeeld bij de piepjonge keeper Theo Hoogeveen, 19 jaar oud maar voor mij de man van de wedstrijd met een aantal miraculeuze reddingen. Ook de twee doelpuntenmaker kwamen natuurlijk aan bod, want Wery en Van der Linden hadden de meegereisde supporters van de hel naar de hemel geschoten in die enerverende slotfase. Enkele uren later zaten we gezamenlijk al weer in de trein richting Utrecht, er was waarschijnlijk uit economische redenen geen overnachting in Basel geboekt.

Terwijl een aantal spelers zittend probeerden te slapen (er waren ook geen slaapcoupe’s geboekt) en anderen de nacht doorbrachten met spelletjes klaverjassen, tikte ik zo zachtjes mogelijk het wedstrijdverslag op de meegebrachte draagbare typmachine. Een hachelijk journalistiek avontuur want af en toe kwam trainer Louis en kaartspecialist Ben Aarts langs om even ‘mee te lezen’. Toen ik over de eerste helft had geschreven, dat DOS toen toch wel ‘erg matig speelde’, vonden coach en speler dat wel erg negatief geformuleerd zodat ik prompt de tekst een beetje positiever bijschaafde. Als leerling-journalist had ik nog te weinig assertiviteit om deze begeleiding te kunnen trotseren.

In de vroege ochtenduren arriveerde het gezelschap in Utrecht waar een werknemer van het dagblad Het Centrum mij op zijn brommer zou opwachten om de getikte tekst in ontvangst te nemen. Gelukkig stond de man van de zetterij op de afgesproken plek vlak bij het Centraal Station zodat hij in vliegende vaart aan de slag kon.

Enkele uren later stond het verslag van Basel-DOS (2-2) keurig in mijn krant, die destijds nog een middageditie was. Toen onlangs het verhaal over Basel-PSV in mijn ochtendkrant te lezen viel, moest ik terugdenken aan die memorabele reis van mezelf naar Basel. En hoe journalisten het anno 2019 een stuk gemakkelijker hebben hun tekst via een laptop direct aan hun krant door te geven. Hoewel: een draagbare typmachine had toch ook wel zijn charme!