Van der Peijl - Bewaking van de Berekuil

Journalist Dick van der Peijl is Tourmaker, oftewel vrijwilliger bij de Utrechtse tourorganisatie. Hij verhaalt over wat hij meemaakt deze dagen. Deel 5, bewaking van de Berekuil.

De renners onder de Dom door en even later is er al een kopgroep met Stef Clement bij onze Berenkuil. Mooier kan Utrecht geen afscheid nemen van de Tour. Geweldig.

In Zeeland wind, regen, valpartijen en groepen op achterstand. In minuten bijna een bergetappe. Wat grandioos allemaal. Utrecht gaat over de wereld.

De zondag begint voor ons tourmakers rustig, het is zeven uur in de ochtend. We zijn met beduidend veel minder mensen dan op zaterdag. Is de fut er uit, na al die hete dagen?

Ondertussen is de coördinatie hopeloos. Coordinatoren Esther en Martijn zijn geweldig, maar die kleine Samba, zoals we haar noemen, is hopeloos. Tegenstrijdig, ongecoördineerd en gestresst. Om gek van te worden. Zij heeft niet door dat ze er niets van kan want ze heeft een air van : ‘Ik weet alles. Jullie moeten naar mij luisteren.’ Vreselijk!

We gaan naar de Berekuil bij de Waterlinieweg. Martijn onze coördinator is rustig en vertelt wat we gaan doen: ‘De reclamekaravaan komt om 11 uur en de renners om kwart over een. "Dan reken ik op jullie.” Wat we moeten doen? Er voor zorgen dat er geen mensen de straat oplopen want op dit deel van het parcours staan er geen hekken.

Terug de wijk in. Bij Marja en Tejo gaat Mireille even koffie drinken. Alle tijd er voor. De fanshop voor haar deur aan de Karel Doormanlaan doet goede zaken. De Nijntjes en shirts vliegen de shop uit.

Om 10 uur melden we ons weer. De Berekuil wordt afgesloten. We houden auto’s en motoren tegen. En 11 uur lopen we naar de Maliebaan. Voor de reclamekaravaan. Geweldig. Wat een lawaai en wat een spulletjes gooien ze weg.

De tijd vliegt. Om even over half twee horen we de renners over de Maliebaan gaan. De toeschouwers moeten nu echt op het gras blijven en niet meer op de weg komen. Langzamerhand begin ik de boeman te worden van de toeschouwers. In mijn deel van de weg stuur ik de mensen terug als ze toch oversteken. Maar het zijn net kinderen. Achter mijn rug doen ze het toch. Ik spreek er een 60-plusser op aan. Hij zegt: “Ik ben ouder dan jij he!” Ik zeg: ”Daarom juist dan moet je het goede voorbeeld geven. En niet als een klein kind handelen!” Hij begint te lachen. En zegt: “Je hebt gelijk! Ik zal het niet meer doen!” Hij geeft me een hand en we lachen.

Een kopgroep van 4 man komt er aan. Stef Clement zit erbij. Heel goed! Na een halve minuut ongeveer komt de rest van het peloton. Wat gaat dat snel.

En dan zijn ze voorbij. Onze taak zit erop. Mensen mogen weer de straat over. Onder de Berekuil komt onze groep bij elkaar. Ongelofelijk leuke groep, vooral vrouwen en twee mannen. We wisselen telefoonnummers uit. Spreken in september een reünie af. Heel leuk!

Het waren 4 geweldige dagen met de Tour in Utrecht. Groot enthousiasme van het publiek en de organisatie. En van de renners. Wanneer weer?