Nachtfotograaf - Toen de nachten nog een stuk stiller waren, ik weinig werk had, en veel vrije tijd, vroeg Ellen Weyers mij of ik wilde exposeren in Podium Oost. 

Ik ken Ellen al vele jaren vanuit Kunstliefde. Daar was ze op elke opening en vaak achter de schermen actief met allerlei dingen waar de werkende leden van het genootschap niet aan toe kwamen. Nu gebruikt ze haar kennis om Podium Oost te helpen met exposities. Alleen daarom al zegde ik toe, om in november te exposeren. 

De gevolgen van corona zijn minder en m’n werk is meer, dus veel tijd om nieuw werk te maken is er niet. Maar dat is geen probleem. De nacht is tijdloos, en ik heb nog genoeg foto’s van jaren geleden. 

Louise en Gerda komen m’n werk bekijken, en kiezen een aantal werken voor mijn expositie uit. Zelf vul ik de selectie aan met nog wat andere foto’s van nachtelijk Utrecht. 

Eigenlijk is het wat je van een expositie van Utrecht kunt verwachten: Oude en Nieuwe Gracht, en een foto van de Domtoren. 

Natuurlijk zijn m’n foto’s ’s nachts gemaakt, en in zwart/wit. Daarnaast heb ik vanaf het begin van m’n passie voor nachtfotografie, geprobeerd om zelfs de meest cliché onderwerpen toch op een originele manier te fotograferen. 

Als ik ga fotograferen, weet ik nooit van tevoren welke foto ik zal maken. Soms heb ik een idee, en stel m’n camera op, meet het licht en druk op de ontspanknop. Terwijl ik wacht tot de film belicht is, kijk ik om me heen om te zien wat ik daarna zal fotograferen. Soms zie ik dan wat m’n volgende foto zal zijn. 

Door de lange sluitertijd, heb ik alle tijd om om me heen te kijken, en ook naar beneden of boven. Zo valt me soms iets op wat ik nog niet eerder had gezien. 

Zo staat er op de foto van de Domtoren een heel mooie reflectie van de toren. De toren reflecteert in het natte zink. De foto is gemaakt vanaf het dak van het K & W-gebouw op een vochtige nacht. Als het begint te regenen wil ik weggaan, maar als ik me nog een keer naar de Dom omdraai zie ik de geweldige reflectie in het natte zink, en besluit me toch nog even nat te laten regenen en een paar foto’s te maken. 

Door goed om me heen te kijken, en ook foto’s te maken die niet direct in de serie passen waar ik mee bezig ben, heb ik een mooie collectie waar ik uit heb kunnen putten om deze expositie te maken. 

De serie heb ik aangevuld met een foto die ik tijdens de lock-down gemaakt heb. Een grote digitale print van m’n negatief, waar je rustig enkele minuten naar kunt kijken om te zien wat er allemaal op staat. Het is de reflectie-foto die ik al gebruikt heb voor de column van 22 april dit voorjaar. 

Nu zijn de ramen weer verlicht tot middernacht. Daarna wordt het weer wat stiller in de stad, maar nog niet zo stil als toen ik die foto maakte.