René van Maarsseveen - Regelmatig komt het voor dat vrienden of kennissen geagiteerd een verhaal vertellen. Op verjaardagen, recepties en dergelijke komen we dat allemaal wel tegen. Waarschijnlijk hebben we zelf ook dingen waar we ons druk over maken.

Wat opvalt is dat het in die verhalen altijd gaat over ‘ze’. Bij een inbraak hebben ‘ze de boel leeggehaald’, bij een akkefietje met de gemeente zijn ‘ze’ de ambtenaren. En in het bedrijfsleven zijn het de iets hoger geschaalde medewerkers of de eigenaar, die dan met ‘ze’ op een hoop wordt gegooid met andere bedrijfseigenaren.

Relativeren

Als ik zo’n verhaal wil relativeren of juist zin heb een beetje te stangen, vraag ik meestal, ‘wie zijn die ze?’. Voor de verbaasde vriend of kennis kan antwoorden zeg ik dan, ‘dat zijn mensen zoals jij en ik. Ze moeten elke dag poepen, hebben last van hun rug, wellicht een slechte relatie of problemen met hun buurman. Misschien hebben ze wat meer geld dan wij of wat minder. Misschien hebben ze wat meer opleiding of juist minder. Maar het zijn mensen zoals jij en ik’.

Heerlijk om zo te relativeren of te stangen. En dat ook te doen wanneer het gaat over een Trump, Obama of een ander die meer dan drie stappen van ons afstaat.

Ergernissen

Maar ik merk dat ik het in bepaalde situaties niet doe, dat relativeren of stangen. Dan gaat het over het verkeer in Nederland. Want ik begrijp alle verhalen en ergernissen. En daarbij gaat het echt over ‘ze’.

Want het kunnen geen mensen zijn zoals jij en ik, die het verkeersnet in Nederland beheren. Ze zien er wellicht uit zoals wij, misschien gaan ze voor de schijn elke dag poepen. Maar mensen zoals jij en ik? Ik kan het me niet voorstellen.

Puzzel met foute stukjes

Het verkeer in veilige banen leiden in het kleine, drukbevolkte Nederland, met zijn vele auto’s, fietsen en ander verkeer, is ongetwijfeld een ingewikkelde puzzel. Vrijwel iedere enigszins logisch denkende automobilist ziet echter waar domme oplossingen zijn bedacht. Hij of zij ziet waar bijvoorbeeld problemen eenvoudig zijn verplaatst, wachtend op een volgende oplossingsgerichte verplaatsing of meer asfalt.

Asfalt

Terwijl bijvoorbeeld dat laatste, meer asfalt, al lang geen oplossing meer is. Het is juist een goed voorbeeld van een herhaaldelijk genoemde oplossing van een probleem waar wel eens wat meer creativiteit mag worden ingezet.

Steekje los

De beheerders van het wegennet lijken wel rekenmachines, waarvan de 6 niet werkt. Daardoor zijn veel van de uitkomsten fout. Of vergelijk ze met een televisie, waarbij de blauwe ledjes niet werken. Het mogelijk fraaie full color beeld wordt nog slechts getoond in een groen, rood en een mengsel daarvan.

Hoe vaak maken wij niet verkeersituaties mee waarbij we direct zien waardoor het fout gaat. Waarbij we ons wanhopig afvragen ‘hoe kunnen ze het bedenken!’. Je weet nu waarom zij dat niet konden bedenken. Steekje los, niet verder denken dan de tekentafel.

Praktijkmannetjes

Want ik zie ze weleens staan bij een rotonde, langs een provinciale weg of snelweg. Mannetjes in kantoorkleding die op een willekeurig moment even naar de verkeerssituatie ter plaatse gaan kijken. De situatie opnemen noemen ze dat, waarna ze snel weer achter hun tekentafel en bureau kruipen. Een paar weken later staat er ineens een verkeerslicht, ligt er een heuveltje of zijn er nog meer witte strepen op de weg gekalkt en borden in de berm geplaatst.

Lozen

Als we ergens van af moeten in Nederland zijn het de oplossingen van die mannetjes die ons verkeer regelen. Of beter, om verwarring met verkeersregelaars en politie te voorkomen, die ons wegennet beheren. De verkeersmeneertjes die moeten zorgen voor de mobiliteit in Nederland, voor doorstroming op de Nederlandse wegen, voor minder files, minder opstoppingen, minder wachttijden.

Communiceren

Overigens, los van de oplossingen, zou het al een hele verbetering zijn als ze eens wat vriendelijker met elkaar zouden omgaan. De mannetjes van de snelwegen (Rijkswaterstaat), provinciale wegen (Provincie) en overige wegen (Gemeente) praten namelijk niet lekker met elkaar.

Ik zou zeggen, ga eens minder op je strepen staan, laat je ego eens los en vergeet de gemeente- en provinciegrenzen. Los eens wat samen op en zorg eens voor een samenhangende oplossing waardoor Nederland er weer wat overzichtelijker uit komt te zien. En laat dingen niet op zijn beloop als jullie er samen niet uitkomen.

Utrechtse oplossing

Onlangs vertelde David van Reybrouck weer over zijn ideeën (zie elders op internet). Daarbij gaf hij als voorbeeld dat de gemeenteraad van Utrecht voorafgaand aan belangrijke, ingrijpende beslissingen eerst een groep willekeurig gekozen inwoners erover laat nadenken.

Die moeten zich dan inleven in materie die niet hun dagelijkse kost is. Daarna komen die inwoners van Utrecht, volgens Van Reybrouck, met praktische, opvallende en vaak vernieuwende oplossingen. Voor de raadsleden creëren ze daarmee beslist meer dan alleen draagvlak voor de mogelijke oplossing.

Praktische inzichten

Praktische inzichten van mensen die regelmatig gebruik maken van de Nederlandse wegen. Dat zou iets zijn voor de wegbeheerders. Dat zal hun oplossingen zonder twijfel enorm verbeteren. En het zou ‘ze’ een stuk menselijker maken. Zelfs, want dat heb ik nog niet eens aangeroerd, als de wegwerkzaamheden zo absurd georganiseerd blijven als nu nog steeds gebeurt.

Wordt vervolgd