Frans de Jonge hangt in talloze cafés, restaurants en andere openbare gelegenheden posters op met culturele activiteiten in Utrecht.

Frans de Plakker -  Alles is anders sinds de uitbraak van corona. Er zijn geen affiches meer te plakken van voorstellingen, en nu zelfs niet meer van musea of galeries. Daarnaast zijn alle café’s en restaurants gesloten, dus daar kan ik niets ophangen. 

Een ding blijft gelijk: mensen die het moeilijk hadden voor de uitbraak van corona, hebben het nu nog steeds moeilijk, zo niet nog moeilijker. Zo zijn er jongeren die op kamers willen wonen, maar daarvoor een beetje hulp nodig hebben. Daarom werk ik nu mee aan de campagne Kamers met Aandacht gezocht. 

Voor de verspreiding ben ik afhankelijk van de koffietentjes die open zijn voor Koffie To Go. Naast de afhaal-adressen voor koffie en eten zijn ook de fietsenmakers en naai-ateliers open. Zij zijn alleen open voor reparaties, officieel mogen ze niets verkopen, alleen repareren. Gelukkig zijn er daar heel wat van in Utrecht.

Langs de Amsterdamse Straatweg loop ik m’n eerste ronde. Op heel wat plekken kan ik daar de kerstposters vervangen en andere mooie plekken op ruiten en deuren vinden. Allemaal goed zichtbaar voor de voorbijgangers. 

Mij valt op dat de bekendheid van de actie niet groot is. Het begeleid wonen voor jongeren boven de 18 jaar, is nog wel bekend bij enkelen, maar Kamers met Aandacht niet. Ik probeer het samen te vatten met: mensen met een groot huis, en een groot hart die iemand in huis willen nemen. Zo kan ik met mijn werk aandacht geven aan dit nieuwe initiatief.

Gelukkig zijn er veel mensen die me kennen, die hebben voldoende aan ‘een nieuwe poster’ en soms vermeld ik er nog bij dat het om een goed doel gaat, want ze zijn gewend dat ik culturele posters verspreid. Maar m’n vaste opdrachtgevers hebben nog geen werk voor me. 

Bij de kleinere zaken speelt nog een bijkomend gevolg van de corona een rol. Veel ruiten en deuren hangen al vol met briefjes. Niet alleen met de openingstijden, maar nu soms ook wel vier briefjes met verschillende corona-regels. Zelfs als er nog ruimte open blijft is er een kans dat de poster de aandacht afleidt van de nieuwe huisregels. 

Naast de werkplaatsen zijn de levensmiddelenwinkels ook open. De meeste supermarkten hebben geen plek voor posters. Meestal omdat het hoofdkantoor het niet goed vindt. Gelukkig zijn er in Utrecht nog voldoende zelfstandige levensmiddelenwinkels. Als ik ruimte op de ruit, of in de winkel zie, doe ik m’n mondkapje voor en loop even naar binnen.

Bij een bakker vertelt een medewerker dat ze het nog aan haar baas moet vragen. Meestal is dat een voorteken dat de poster niet opgehangen gaat worden. Maar de vrouw zegt dat ze goed haar best zal doen. Haar dochter woont bij een pleeggezin. 

Ze heeft vier kinderen en drie van hen hebben ADHD, en er zijn nog bijkomende klachten die het gezinsleven niet makkelijker maken. Om toch te zorgen dat alle kinderen voldoende aandacht kunnen krijgen, heeft ze een pleeggezin gevonden voor haar ene kind. De poster mag er vast wel hangen. Gelukkig heeft corona niet al het enthousiasme bij mensen doen verdwijnen.