Raymond Taams - De IJzeren Man was onderweg naar IKEA op de meubelboulevard om een nieuw matras te kopen. De hele tijd moest hij denken aan een verhaal van de Franse schrijver Michel Houellebecq, waarin een man zichzelf van kant maakt op het moment dat hij een tweepersoonsbed bestelt en zich de zinloosheid daarvan realiseert vanwege een totaal gebrek aan een liefdesleven. Zo erg was het bij de IJzeren Man gelukkig niet, toch voelde hij zich verre van vrolijk.

Het matras dat nu aan vervanging toe was, kocht hij tien jaar geleden bij dezelfde IKEA op de Utrechtse meubelboulevard. Hij was toen achtentwintig en zijn vader was kort daarvoor overleden. Vol verwachtingen had hij z’n aankoop destijds naar huis gesjouwd; op dit matras zou hij naast zijn grote liefde wakker worden, ze zouden kinderen krijgen en de moeder van de IJzeren Man zou na al het verdriet een gelukkige oma worden. Eind goed, al goed.

Na regen komt soms gewoon een winterse bui met hagelstenen in plaats van zonneschijn, ervoer de IJzeren Man. Een grote liefde kwam er niet, en zijn moeder stierf vijf jaar later. Aan al deze dingen moest hij denken terwijl hij door smalle gangpaden tussen bureaus, kasten, banken en keukens naar de beddenafdeling beende.

Het nieuwe matras was snel uitgezocht, de IJzeren Man nam gewoon het hardste dat er te vinden was. Zo was hij in ieder geval op het ergste voorbereid. Op de terugweg betrapte hij zichzelf op de gedachte dat het hem niet zo vreselijk veel kon schelen wat het leven de komende tien jaar voor hem in petto had. Misschien was dat maar beter ook. Voorspoed liet zich nu eenmaal niet vangen in matrassen.