In de jongste editie van het tijdschrift Oud Utrecht (een uitgave van de vereniging Oud-Utrecht) staat de geschiedenis van de Utrechtse media centraal. Na een uitzinnige borrel vorige week in café Willem Slok - zo’n prachtig nieuw nummer moet immers feestelijk ten doop worden gehouden - vond Nieuws030-redacteur Raymond Taams de volgende morgen een exemplaar van het tijdschrift naast zijn kussen. Oh ja, hij had beloofd om er een recensie over te schrijven. In alle soorten van genoegen.

Belangstellende journalisten en bestuursleden Oud-Utrecht in cafe Willem Slok bij de presentatie. Foto: Oud Utrecht

Wat direct opvalt is de logische opbouw van het blad. Ach, eigenlijk is het hoofdredacteurschap hetzelfde als het uitoefenen van de functie van bondscoach; het enige wat je hoeft te doen is het materiaal op de juiste plek zetten. Dat is uitermate goed gelukt want de eerste drie artikelen, geschreven door respectievelijk mediahistoricus Huub Wijfjes, conservator stadsgeschiedenis Renger de Bruin en geschiedkundige Annelies Noordhof-Hoorn, zijn wat analytischer en wetenschappelijker van aard. De lezer krijgt een heldere blik op zo’n vijf eeuwen persgeschiedenis.

Daarna is het de beurt aan de wat vlotter geschreven verhalen door Utrechtse journalisten. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat de wetenschappelijke stukken onleesbaar zijn. Integendeel, ook die eerste drie verhalen zijn rijk aan smeuïge geschiedenissen. Als lezer is het de kunst om zoveel mogelijk sappig vlees van het wetenschappelijke bot af te kluiven. Geloof me, dat levert een voedzame maaltijd op.

En dan als toetje de heerlijke verhalen van Utrechtse journalisten als Louis Engelman, Ton van den Berg en Ad van Liempt. Met het woord ‘toetje’ doe ik die stukken trouwens ernstig tekort; het zijn allemaal hoofdgerechtjes op zich. Engelman bespreekt soepeltjes een halve eeuw roerige geschiedenis van de Utrechtse School voor Journalistiek. Van den Berg geeft een inkijkje in de nogal cowboy-achtig aandoende wereld van de huis-aan-huisbladen en schildert portretten van markante Utrechtse journalisten. Ad van Liempt haalt herinneringen op aan de laatste jaren van dagblad Het Centrum, dat in 1971 moest fuseren met het Utrechts Nieuwsblad. Ik heb het dan nog niet eens gehad over voormalig RTV Utrecht-medewerkster Fleur Kuijf, die in het verleden van de Utrechtse radio en televisie dook, en het artikel over De Utrechtse Muurkrant dat een mooi inkijkje in een politiek bewogen decennium geeft.

In de mediaspecial van Oud Utrecht staan nog meer goede verhalen dan er bij de borrel ter gelegenheid van de presentatie van het nummer al over tafel gingen. Dat zegt wat, want de combinatie journalisten en cafébezoek is legendarisch qua sterke anekdotes. Maar u kunt beter het tijdschrijft lezen, dat scheelt een kater en je weet de volgende dag alles nog gewoon.

(Het tijdschrift Oud Utrecht is te koop bij onder andere boekwinkel Broese en kost 6 euro).