Henk Westbroek - Het eerste wat oudere mensen voor altijd verliezen, zijn de familieleden die net nog een beetje ouder zijn dan zij. Daarna volgt het korte-termijngeheugen.

Het lange-termijngeheugen schijnt nog prima te werken als je in de situatie bent dat je op maandag definitief vergeten bent wat je de zondag ervoor uitspookte. Dat mensen tot op hoge leeftijd in het bezit van een geheugen zijn dat ze prima van dienst is als het om voorvallen van vroeger gaat, komt me nu goed uit.

Ik hoef dan namelijk alleen maar even aan te stippen dat ik twee volle weken terug hier schreef dat ik vrijwilligers enorm bewonder. En u weet dan nu ook gelijk weer dat ik er aan toevoegde dat ons land vergeven is van opportunisten die dolgraag misbruik maken van de onbaatzuchtige neigingen van die ruim 3 miljoen Nederlanders.

Mijn stukje stond was nog maar net gepubliceerd of in het AD/UN verscheen een artikel dat me in de gelegenheid stelt om zo’n opportunist eens tegen het licht te houden. Hij heet Ton van Vlimmeren en mag voor een jaarsalaris van 121 duizend euro, plus 21 duizend euro pensioenpremie per jaar directeur van de Utrechtse Bibliotheek zijn.

Ik heb er in principe geen bezwaar tegen als een bibliotheekdirecteur per jaar nog een half tonnetje meer zou verdienen; want ik gun iedere ambtenaar een topsalaris. Alleen – het is niet anders - Ton niet.

Ton mag in mijn beleving niet meer verdienen dan het salaris dat hij de andere bibliotheekmedewerkers het liefst betalen zou. Dat is 0 euro per jaar met een pensioenafdracht van eveneens 0 euro.

Hoe ik dit weet? Omdat Ton in de krant vertelde dat hij het een slechte beslissing van de rechtbank vond dat die hem verbood om betaalde werknemers in te wisselen voor werknemers die onbetaald zouden blijven. Als hij andere mensen dan zichzelf niet gratis zou kunnen laten werken, kunnen namelijk de plannen die hij met de bibliotheek heeft niet uitgevoerd worden. Het stiltecentrum in de bibliotheek zou niet 100 procent geluidsdicht geïsoleerd kunnen worden van het bibliotheekcafé dat - zoals u hoort te weten - een overlevingsvoorwaarde van elke eigentijdse bibliotheek is.

Ook de financiering van een kleuterspeelruimte in de bibliotheek zou in het geding komen; in de zin dat het wellicht niet meer mogelijk is om uitsluitend speelgoed van gecertificeerd waaibomenhout aan te schaffen waardoor – nu even diep ademhalen en rustig tot tien tellen - plastic speelgoed aangekocht moet worden.

Dat niet alle wijkfilialen van de Openbare  Bibliotheek open kunnen blijven vond Ton met name zo vreselijk omdat het stadsbestuur nou eenmaal van hem eiste dat die filialen niet gesloten zullen worden. Als het zo is - en wie ben ik om Ton van Vlimmeren voor jokkebrok uit te maken - dat ons gemeentebestuur van de directeur van de Openbare Stadsbibliotheek eist dat hij plannen uitvoert die alleen maar uitvoerbaar zijn als het bibliotheekpersoneel gratis werkt, dan is ook de mentaliteit van ons stadbestuur verwerpelijk.

Lang leve de rechter die moderne slavernij in de bibliotheek verbood.

(Deze column werd eerder gepubliceerd in De Oud-Utrechter en is met toestemming van de auteur overgenomen.)