Door Hans van Echtelt - Er zijn wedstrijden die lange tijd op je netvlies zullen blijven. Hercules is er verantwoordelijk voor dat twee bekerduels in de geschiedenisboekjes zullen komen. Die tegen Ajax maar zeker ook die tegen Cambuur, ondanks de uitschakeling.

Dertig seconden voor het eindsignaal van scheidsrechter Richard Martens, dus in minuut 121, knalde Michael Breij de bal via een Herculaan in het Utrechtse doel. Een schot dat anders vrijwel zeker naast was gegaan.

De heldenploeg Hercules bleef verdwaasd en in tranen achter. Zo dicht bij een ontknoping via strafschoppen, maar ineens stond er 3-4 op het scorebord.

Net zoals tegen Ajax toonde de ploeg van Rene van der Kooij een ongekende veerkracht. Zeker toen na de normale speeltijd de 2-2 score veranderde in 2-3 en de ploeg knock-out leek. Maar ook toen wist men niet van opgeven, zoals dat tegen Ajax ook het geval was.

In het krankzinnige duel gebeurde zoveel dat het ondoenlijk lijkt om alles op te sommen. Maar natuurlijk moet ik beginnen met de wonderschone omhaal van Oussama Lahri, die na zijn benutte penalty ook de 2-0 op zijn naam bracht.

Cambuur leek de kluts volkomen kwijt, maar herpakte zich na 80 minuten via treffers van Milan Smit en Matthias Narley, die binnen twee minuten de 2-2 op het scorebord brachten. Zo bleef het in de reguliere speeltijd, al had Hercules pure pech met twee doelpogingen, gekeerd door paal en lat. Toen zagen ze de kwartfinale echt aan hun neus voorbij gaan. 

En daarna die zenuwslopende verlenging. Cambuur leek op rozen te zitten via weer een treffer van Milan Smit tegen het mentaal en conditioneel gesloopte Hercules. Maar de schijn bedroog weer: Mitchell Zwart tikte koelbloedig de 3-3 binnen. Vanaf dat moment tikten de minuten weg richting de onvermijdelijke strafschoppen. Tot de allerlaatste wanhoopaanval van Cambuur.

Met nog slechts dertig seconden te gaan knalde Michael Breij de bal via een Hercules-hoofd binnen. Geen kwartfinale thuis tegen Vitesse, alleen maar pure verbijstering. Die op termijn ongetwijfeld zal veranderen in het besef dat Hercules zich in korte tijd twee keer als heldenploeg op de kaart heeft gezet, tot ver buiten de landsgrenzen.