Door Hans van Echtelt, die FC Utrecht niet meer vanuit Vak P, maar thuis op de bank volgt.

Het was heel lange geleden dat FC Utrecht op eigen veld van Vitesse verloor. We moeten zelfs terug naar 29 september 2012 toen Wilfried Bony en Marco van Ginkel in Galgenwaard scorend hun bijdrage leverden aan een 1-2-zege.  Enig optimisme was dus logisch, zeker na drie uitnederlagen op rij van Vitesse maar het pakte anders uit.

Een blunder van doelman Eric Oelschlagel was het breekpunt in een tot dan toe gelijkwaardige wedstrijd.

De aangeslagen thuisclub moest al snel daarna een derde Arnhemse treffer van Maximillian Wittek incasseren waarna Vitesse de wedstrijd koelbloedig naar het eindsignaal afwerkte. Mede omdat aan de andere kant zowel invaller Jeredy Hilterman als Mimoun Mahi opgelegde kansen lieten liggen, werd het nooit meer spannend ondanks zeven minuten blessuretijd die scheidsrechter Jochem Kamphuis (hij trok tien gele kaarten waarvan twee voor Riechedly Bazoer, dus rood).

FC Utrecht heeft dus een kans om de positie op de ranglijst ten opzichte van de concurrentie voor de nacompetitie te verstevigen. Met de uitwedstrijden tegen Fortuna en ADO voor de boeg had deze confrontatie met Vitesse een mooie bonus kunnen opleveren maar dat pakte dus anders uit. De reacties na afloop bevatten  zowel teleurstelling als berusting. Aanvoerder Willem Jansen formuleerde het na afloop zo: ,,Dit was een mooie wedstrijd om aansluiting te krijgen en het zat er eigenlijk lange tijd ook in. Na onze 1-0 verzuimden we de wedstrijd naar ons toe te trekken.  Zij waren effectiever en fouten van onze kant hielpen hen in het zadel.’’

Zelf moest ik vanmiddag geregeld terugdenken aan 11 maart 2018, op drie dagen na precies drie jaar geleden. Toen was ik namelijk eregast in Galgenwaard en mocht vanwege mijn 75e verjaardag met mijn familie plaatsnemen in een skybox en ontbrak dus voor die gelegenheid eenmalig op Vak P.

Ook toen was Vitesse de tegenstander maar op die middag was FC Utrecht heer en meester. Uiteindelijk stond er 5-1 op het scorebord en die klinkende zege vormde een mooie feestelijk bijdrage aan mijn verjaardag. Het mooiste moment van die middag was de euforie op het veld na de vijfde treffer waarbij aanvoerder Willem Jansen op het punt staat zijn juichende teamgenoten  te bespringen. Helaas is dat tafereel op deze zondagmiddag uitgebleven.