Vak P met Hans van Echtelt - Twintig jaar lang heb ik een nieuwjaarskaartje gekregen van Jan Dolstra en zijn vriendin Suzan Hermans uit de Kerstraat 30 in Zwaagwesteinde. Wat is daar bijzonder aan? Ik moest er zaterdagavond aan denken toen FC Utrecht de uitwedstrijd speelde tegen PEC Zwolle en dat duel afsloot met een gelijkspel (1-1). Het was een wedstrijd zonder arbitrale bijzonderheden, scheidsrechter Pol van Boekel hoefde immers geen enkele gele kaart te trekken.

Hoe anders was dat op 4 april 1988 toen ook deze wedstrijd in Zwolle op het programma stond. Aanvankelijk was PEC destijds de bovenliggende partij en kwam op een regelmatige 2-0-voorong via Wilco van Buuren en Peter van der Waart (ex-FC Utrecht). Dezelfde speler werd bij een volgende aanvalspoging ruw tot de orde geroepen door zijn voormalige ploeggenoot Kevin Young. De fanatieke Engelsman liep bij zijn wilde charge zelf een dubbele beenbreuk op en moest op een brancard van het veld gedragen worden. Maar niet voordat hij van scheidsrechter van dienst, Jan Dolstra, een rode kaart had gekregen.

Toen waren de rapen gaar aan Utrechtse kant. Een woedende trainer Han Berger accepteerde die beslissing niet en ook zijn spelers dromden woedend rond scheidsrechter Dolstra. De gemoederen liepen zo hoog op dat de FC Utrecht-spelers weigerden verder te spelen. En dat was het moment dat ik de perstribune verliet en me richting de kleedkamer spoedde. Aanvankelijk om de eerste reacties van de betrokkenen te noteren maar mijn invloed bleek verder te reiken. Arbiter Dolstra vroeg me of ik naar de Utrechtse kleedkamer wilde gaan om de mijn bekende spelers en trainer Han Berger tot kalmte te manen.

Dat deed ik natuurlijk, nadat ook voorzitter Theo Aalbers zich in de catacomben had gemeld. Samen gingen we op pad waarbij nog steeds rook uit de oren van de opgewonden spelers kwam. Ik maakte hen ter plekke duidelijk dat ‘niet verder spelen waarschijnlijk drie punten in mindering tot gevolg zou hebben’. En ook Theo Aalbers liet zich met enkel niet mis te verstane krachttermen horen dat hij deze gang van zaken niet zou pikken.

Kortom: het hele gezelschap inclusief om het arbitrale trio ging weer richting het veld om de wedstrijd te vervolgen. Het werd uiteindelijk 2-2, met tien man knokte FC Utrecht zich via treffers van Johan de Kock en Gerrit Plomp naar een letterlijk zwaarbevochten gelijkspel. En na afloop kreeg ik van scheidsrechter Jan Dolstra complimenten voor mijn ‘interventie’. En dat is dan ook de reden dat ik daarna jarenlang met Nieuwjaarkaartje van hem en zijn vriendin kreeg. En zo werd Zwolle-FC Utrecht van 4 april 1988 voor mij toch een beetje legendarisch.