Jeroen Wielaert - Vueltadagboek, woensdag 17 augustus

De opening van het perscentrum van de Vuelta is voorzien om tien uur. Luttele minuten daarvoor zie ik Spaanse functionarissen in zwarte shirts hannesen met een doek voor de ingang van de Croesehal.

LA PASIÓN QUE TE TOCA, staat erop, mooi Spaans voor de HARSTOCHT DIE JE GRIJPT. Er is domweg geen deurpost, paal, of balk om het aan op te hangen. Burgemeester Sharon Dijksma is nog niet gearriveerd bij de Jaarbeurs. Vlak voor haar komst zetten een paar jongens grote panelen neer met dezelfde hartskreet. Er wordt ook een rood lint aangereikt.

Voor het grote moment van doorknippen geeft Sharon blijk van haar positie: 'This is my core-business, linten doorknippen.' Geflankeerd door Vuelta-directeur Javier Guillén heeft ze waarachtig meer te zeggen: hoe uniek dit is, hoe ongeëvenaard en hoe het allemaal in het DNA van de stad zit.

Er volgt een rondleiding met de Spaanse directie. Daarna is er een interview met NU-nieuws. De burgemeester ventileert de opgewekte, maar ook routineuze riedel over hoe de stad op de kaart wordt gezet, dat het een Triple-A succes is voor een wereld fietsstad en dat de kosten gedragen worden samen met het bedrijfsleven.

Sharon wil koffie voor ze verder moet, maar dat is nergens te krijgen. Puntje tekortkoming in de gastvrijheid van de Jaarbeurs.

Het is dik twintig jaar geleden dat ik met Jan Fokkens in Café Vooghel in de Burgemeester Reigerstraat twee bierviltjes vol krabbelde met namen van het lokale bedrijfsleven, als inventaris van het financiële draagvlak voor een Utrechtse start van de Tour de France. Twee decennia waarin Utrecht sindsdien veranderd is van een stadsie vol ongeloof, tot een wereldstad met drie grote rondes.

De Vuelta was het idee van Cor Jansen. Hij is inmiddels de immer glunderende wereld stads promotor van Utrecht. Geen wonder dat hij rondloopt alsof hij een vat vol Spaanse pepers in zijn reet heeft. Zijn verhaal voor diverse camera's is conform de marketing van de burgemeester. Het kernwoord is share, delen. Cor heeft er een uniek wielershirt voor aangetrokken voorzien van de namen van de Giro, de Tour en de Vuelta.

Zo ver is het gekomen, sinds die Januari middag in 2002. In stilte sta ik versteld over wat het teweeg heeft gebracht in de stad. Zie Cor glimmen.

Als een van mijn eigen kleine bijdrages voor de start van de Vuelta heb ik gesuggereerd aan Rob van Doggenaar, algemeen coördinator van het omlijstende activatieprogramma stieren langs de weg te zetten. Ik had op reizen door Spanje van die grote Sherry-beestenzien staan. Moesten dergelijke stieren ook niet op de route van de Vuelta in Nederland komen?

Nu krijg ik bericht van Rob dat er nogal wat bordkartonnen exemplaren over zijn. Ik had er maandag al een uit zijn achtertuin gehaald als decorstuk voor een talkshow in Willem Slok. Het vergde een spuitbus om hem zwart te verven.

Met een stuk of tien blanke exemplaren rijd ik de stad door, bezorg er een bij Binnen Best in de Biltstraat en zet er een onder de arm van Cjhe Guevara op de Croeselaan, vlak na het begin van de ploegentijdrit van vrijdagavond. Ik voel me in mijn element als anarchistische cowboy.

Behoorlijk vermoeid ga ik op het Vredenburg eten bij Kloek Ik zie tafels met jonge mannen die naar TivoliVredenburg gaan voor het podcast optreden van de Rode Lantaarn. Wijn en kip zijn goede doping voor de wielerquiz in Willem Slok, gepresenteerd door Vincent Oldenborg.

De Vuelta heeft nog niet de hele stad te pakken, maar verenigt de kenners wel in passende hartstocht.