Jeroen Wielaert - In Paramaribo moet hij omringd door onbegrijpende Surinamers vooral in het weekend van 4 en 5 juli 2015 bijzonder trots zijn geweest op Utrecht. Het waren de zaterdag en de zondag dat de Domstad wereldwijd op de televisie kwam vanwege de Grand Départ van de Tour de France waar hij, Jan Hagen, een bijzonder eigen aandeel in had gehad.

Na het volkrabbelen van die twee bierviltjes in Café Vooghel, 5 januari 2002, was er een kopman nodig voor de burgerinitiatiefgroep die Tour sous le Dom ging heten. Jan Fokkens wist er wel een, als bestuurslid van de voetbaltak van Kampong: de algemeen voorzitter van de omni-sportclub: bedrijfsadviseur Jan Hagen. Die hoefde er als fervent sportliefhebber niet lang over na te denken. Als ingewijde in het bestuurs-netwerk van de stad legde hij direct contact met de hem goed bekende burgemeester Annie Brouwer en wethouder Hans Spekman. Eigenlijk had Jan niet zoveel moeite nodig om hen te overtuigen dat het goed was om monsieur Leblanc in Parijs een brief te schrijven over de kandidatuur van Utrecht over een start van de Tour de France.

Eigenlijk was het pure politieke anarchie waar Annie en Hans zich later nog over verkneukeld hebben. Er was nog geen begin van breed Utrechts draagvlak voor zoiets ondenkbaars als een Tourstart, maar zo’n brief kon geen kwaad, om mee te beginnen. De burgemeester liet het eerst aan Tour sous le Dom over om verdere pionierscontacten te leggen met Leblanc, om te beginnen bij de Grand Départ van Luxemburg in 2002.

Jan Hagen was in die tijd een prominente consulent voor Cap-Gemini. Hij vroeg ook om een draagvlakonderzoek, uitgevoerd door zijn jonge collega Erik Gerritsen. Het bracht de bevestiging van wat Utrecht nog niet wilde geloven en waar ze in Parijs nog aan moesten wennen: het kan, een Tourstart in Utrecht. De faciliteiten waren ruimschoots aanwezig, inclusief de financiën.

Altijd strak in zijn donkere kostuum liet Jan Hagen zich geducht gelden in de pioniersjaren dat Tour sous le Dom hoog op de Ravellaan vergaderde met de ambtenaren van de gemeente en hoge private partners, in het collectieve ongewisse van een keuze uit Parijs. Inmiddels was ook de concurrentie van Rotterdam gekomen, waardoor Jan zich niet van de wijs liet brengen. Hij deed wat Ivo Opstelten had nagelaten: Jan Janssen betrekken als ambassadeur voor Utrecht. Het werkte: Janssens voormalige ploeggenoot Leblanc kwam in 2005 in het grootste geheim naar Utrecht en oordeelde dat de stad zeer geschikt was voor het begin van een grote internationale ronde. Jan Hagen was van dat bezoek van de toenmalige Tourbaas niet op de hoogte. Dat stak hem, samen met de jongens van Tour sous le Dom.

Hij was inmiddels wel een paar keer in de Tour geweest om Leblanc de hand te schudden. Eerst voor de start van de derde Tour-etappe van 2003 in Charleville-Mézieres en daarna bij de aankomst in Saint-Dizier. Jan zag dat wethouder Hans Spekman aan Leblanc een stropdas met het embleem van Utrecht overhandigde. Het was ook Jan die een paar maanden later als eerste opmerkte dat Leblanc bij een Tourpresentatie in Parijs die stropdas van Utrecht droeg. Het was vlak voor het aantreden van opvolger Christian Prudhomme.

Jan Hagen trad gaandeweg terug uit de Tourlobby. Het zinde hem niet dat de gemeente de regie in handen nam, toen eenmaal gebleken was dat Parijs groeiende belangstelling had gekregen voor Utrecht. Als mannetjesputter kreeg hij conflicten met de ambtenarij. Jan bemoeide zich ook nog met het lot van voetbalclub TOP in Oss. Hij was inmiddels vertrokken bij Cap-Gemini en vestigde zich later als zelfstandig adviseur in Paramaribo. Daar heeft hij in november 2013 het bericht vernomen dat Utrecht de Tourstart van 2013 had verworven. Vanuit Paramaribo feliciteerde hij zijn ouwe jongens met de getoonde vasthoudendheid. Hij bleef in Suriname toen het feest echt los barstte in Utrecht.

In zijn geliefde Paramaribo heeft hij de laatste jaren nog klussen gedaan voor onderwijs en jeugdzorg. Het ging steeds slechter met zijn hart, had slechte benen. Een maand geleden heeft hij ons nog gebeld. Hij had vrede met zijn lot. Het ging niet meer over stropdassen.

JAN HAGEN (1949-2019)