Kees van Oosten - Als je over de NAVO begint, de oorlogen in Oekraïne, de oorlogen die Israël ontketent en niet te vergeten de oorlogen die door de NAVO worden gevoerd of waar NAVO-landen (zoals Nederland) bij betrokken zijn, krijg je al gauw te horen dat die niets met lokale politiek te maken hebben en dat we de discussie in Utrecht toch vooral beperken moeten tot Utrechtse aangelegenheden.

Wat er buiten Utrecht gebeurt, daar kunnen we immers toch niets aan doen. Is het argument. Vreemd genoeg geldt dat argument niet voor de NAVO-reclamezuilen op de Neude waar je als binnenstadbezoekers gedwongen wordt om naar te kijken.

Maar als we de NAVO dan toch toevoegen aan de onderwerpen waarvoor we in de Utrechtse publieke ruimte aandacht voor vragen, dan wil ik daar wel graag ook mijn mening over kwijt.

Ik ben mij pas echt gaan verdiepen in het conflict van de NAVO met Rusland toen Von der Leyen ons verbood om kennis te nemen van websites die door Russische media op internet werden gezet (Sputnik en Russia Today) en in opdracht van Von der Leyen van internet werden verwijderd. Ik vond en vind dat ik zelf wel kan uitmaken wie mij voorliegt, dat hoeven Von der Leyen, de EU en de Nederlandse regering niet voor me te doen.

Dat verbod van Von der Leyen in 2022 was voor mij een aanmoediging om toch ook het geluid van de andere kant te lezen en dus nam ik een abonnement op VPN, waardoor ik internetbezoek via een mailadres in Mexico. Daar geldt, anders dan in Nederland, de EU en de VS, geen censuur en mag iedereen alles lezen.

Dat de NAVO voor onze veiligheid opkomt is natuurlijk grote larie. Integendeel, de NAVO is de grootste bedreiging van onze veiligheid. Gorbatsjov kreeg in 1990 de belofte dat de NAVO niet naar het oosten zou uitbreiden als hij met de hereniging van Duitsland akkoord zou gaan. Hij werd bedrogen, want niet zodra Duitsland herenigd was begon de uitbreiding naar het oosten. Met de bedoeling om Rusland te omsingelen met NAVO-staten.

In 2014 vond de Maidan-putsch plaats in Oekraïne, georganiseerd door de VS. Victoria Nuland (onderminister VS, “fuck de EU”) meende te kunnen uitmaken wie de nieuwe president van Oekraïne moest worden. Vanaf 2014 begonnen de VS en de NAVO Oekraïne te bewapenen.

De Minsk-akkoorden (2014 en 2015) werden niet gesloten om vrede te bewerkstelligen, maar om Oekraïne (met hulp van de VS, Frankrijk, Duitsland en de NAVO) tijd te geven zich militair op een confrontatie met Rusland voor te bereiden. (zie: https://www.zeit.de/2022/53/angela-merkel-russland-krieg-wladimir-putin).

Vanaf de Russische revolutie in 1917, die Lenin aan de macht bracht, hebben de VS alles in het werk gesteld om het communisme te bestrijden, bang dat men was dat het communisme ook in de VS wortel zou schieten. In 1918 stuurde de VS troepen, samen met Japan, Tsjechië, Canada, Italië, Roemenië, Servië, Engeland, Griekenland en Australië om Moermansk en Vladivostok te bezetten en het Witte leger te helpen om de “bolsjewistische baby in zijn wieg te wurgen” (Churchill).

De afkeer van het communisme zat zo diep dat de VS en Engeland Hitler hielpen zich te bewapenen om de strijd met Rusland aan te gaan. General Motors, Ford, Standard Oil (Esso), Du Pont, General Electric, ITT, Morgan, Texaco, deden goede zaken met nazi-Duitsland. Franse, Engelse en Amerikaanse elites hoopten dat de Sovjet-Unie door Hitlers oorlogsmachine verslagen zou worden.

De steun aan Duitsland veranderde pas eind 1941 toen de Blitzkrieg niet tegen de Sovjet verdediging opgewassen bleek. Vanaf dat moment was het: “Indien Duitsland wint moeten we Rusland helpen en indien Rusland wint moeten we Duitsland helpen, op die manier zullen er aan weerskanten zoveel mogelijk omkomen”. (opmerking van de latere president Harry Truman op 24 juni 1941).

Om het communisme en links in te dammen (“containment”) greep, na de WO II de VS militair in in Griekenland (1946), in Korea (1950), Iran (1953), Guatemala (1954), Vietnam (1955-1975), Cuba (1961), Congo (moord op Lumumba), Dominicaanse Republiek (1965), Indonesië (1965), Afghanistan(1979-1989), Chili (1970), Nicaragua (1979), El Salvador (1980), Grenada (1983). Ten koste van vele miljoenen doden. Overigens, wie is vergeten hoe McCarthy alles wat naar communisme riekte in de VS zelf vervolgde (1950-1953).

Kortom: dat Rusland zich door de VS en Europa bedreigd voelt, daar heeft de geschiedenis sinds 1917 meer dan genoeg aanleiding toe gegeven. Overigens, Rusland geeft aan defensie 130 miljard per jaar uit, de Europese NAVO landen samen geven er 405 miljard aan uit en de VS inmiddels meer dan 1000 miljard.

Wie beweert dat de NAVO nodig is om ons tegen Rusland te beschermen en gelooft dat de VS en Europa op vrede met Rusland uit zijn kiest ervoor zich door Von der Leyen, Rutte, Starner, Merz, Zelensky, Macron, Schoof en Trump te laten misleiden en niet zelf even in de geschiedenis te duiken.

Voor wie eens wat anders wil lezen dan de geschiedenis a la Hollywood, Reagers Digest en de NOS: Jacques Pauwels, De mythe van de goede oorlog, 2000.