Door Kees van Oosten - Op 15 november a.s. vindt er een zogenaamde raadsinformatiebijeenkomst plaats over het onderwerp "zeggenschap". Ik roep iedereen op om daar niet naar toe te gaan. Je wordt namelijk vierkant in de maling genomen. 

Inspraak, of wat daar in Utrecht voor door gaat, vindt uitsluitend plaats om als college achteraf te kunnen zeggen: "er is inspraak geweest" of "het plan is met de buurt besproken" of "het plan is samen met buurt ontwikkeld ".

Er is geen sprake van dat het college echt de bedoeling heeft zich te laten leiden door wat er uit de inspraak komt of daar ook maar rekening mee te houden. Vóórdat er kan worden ingesproken zijn de plannen al helemaal uitgewerkt en "in beton gegoten". 

Neem de Ivoordreef. Aan dat plan is 10 jaar gewerkt en nu het eenmaal helemaal vaststaat mogen bewoners daar eindelijk voor het eerst hun "zienswijze" over geven, over het ontwerpbesluit. Die zienswijzen zullen zeker niet leiden tot aanpassing van het plan, want er zijn al allerlei privaatrechtelijke overeenkomsten gesloten. 

Neem de Kovelaarstraat. Volgens de afdeling Stedenbouw zouden inspraak en participatie het resultaat mogen bepalen. Nu de ontwikkelaar een plan heeft gemaakt waar de buurt in meerderheid niets voor voelt, beweert het college glashard dat het door inspraak tot stand is gekomen. 

Neem het referendum over het Stationsgebied in 2002. De bevolking koos met 60% voor groen en laag, het college én de gemeenteraad trokken zich daar niets van aan gingen aan de gang met stenig en hoog. 

Neem de inspraak over het Thorbeckepark in Ondiep. De omwonenden werden aangespoord om mee te denken. Totdat ze het niet helemaal eens waren met de voorgekookte plannen en beroep instelde. Toen voerde de gemeente aan dat ze niet ontvankelijk waren want geen belang hadden.

Neem de Ruimtelijke Strategie Utrecht 2040. Vroeger heette zoiets een structuurplan. Dat moest ter inzage gelegd worden en daar kon een publieke discussie over gevoerd worden voordat de gemeenteraad het vaststelde. Sinds 2008 werkt de gemeente met structuurvisies. Daar zou je ook een publieke discussie over kunnen voeren, maar daar voelt de gemeenteraad niets voor. Een publieke discussie over de RSU2040 moet kennelijk hoe dan ook vermeden worden.

Fraai voorbeeld over de flat op het Rachmaninoffplantsoen. Toen uit de eerste bijeenkomst bleek dat de buurt daar niets van hebben moest werd een vervolg bijeenkomst georganiseerd via een soort skype, waarbij de inspraak werd gemodereerd. Inspreken kon door chats in te tikken en alleen de "constructieve" chats werden door de moderator toegelaten, zodat er geen spoor van kritiek werd gehoord. Pyongyang aan de Vecht.  

Echt, de enige reden dat er een raadsinformatiebijeenkomst over inspraak en zeggenschap is gepland is om burgers beet te nemen en voor te liegen door ze wijs te maken dat het college en de gemeenteraad geïnteresseerd zijn in hoe de Utrechtse burger denkt over de toekomst van de stad. Hoe minder het college en de raad zich aantrekken van wat de burger vindt, hoe harder ze roepen dat het hun wél wat kan schelen. 

Utrechtse burgers, als het college en een grote meerderheid van de raad weigert om met ons over de Ruimtelijke Strategie Utrecht te praten, ons alleen vergunt in te spreken over plannen die bekokstoofd zijn en alleen aan inspraak doet om achteraf te kunnen zeggen dat er inspraak is geweest, laten we dan demonstratief wegblijven bij de raadsinformatiebijeenkomst van 15 november over inspraak.