Raymond Taams - Vroeger dacht je voordat je ging koken: zet ik de radio aan, of de tv op de achtergrond, of pak ik de krant van vandaag erbij terwijl de prei gaar stoomt? Vroeger waren er heel veel verschillende media: de radio, de televisie en de krant bijvoorbeeld. Tegenwoordig hebben we nog maar één medium: het internet. Daarop is alle informatie vanaf de geboorte van Christus, en zelfs van ver daarvoor, beschikbaar. Van de aflevering van ‘De Wereld Draait Door’ die nu op www.npo1.nl aan de gang is tot de inauguratie van de Amerikaanse president Jimmy Carter in 1977.

En dat is nu de keuze waar je voor staat tijdens het koken; de stream van NPO 1 of op Youtube Jimmy Carter? Natuurlijk blijft er altijd zoiets als actualiteit bestaan. Als Gerard Joling vandaag overlijdt, hebben we behoefte om beelden van Gerard Joling te zien en zijn levensverhaal te horen. Hoewel dat irrationeel is - we zouden meer over de wereldgeschiedenis leren door het bekijken van de inauguratie van Jimmy Carter.

Toch moeten de oude media elke dag weer vol. RTL 4 kan niet simpelweg een uur stilte uitzenden op het tijdstip van RTL Boulevard. Het internet hoeft niet elke dag vol, het is al hartstikke vol. Aan het internet hoeven alleen dingen te worden toegevoegd als ze voldoende belangrijk zijn of voldoende kwaliteit hebben. Denk aan alle columnisten die elke dag een stukje wit vullen in de krant. Zouden ze niet beter twee sterke koppen koffie per week kunnen serveren in plaats van vijf slappe?

Is dit stuk nu af? In de krant moet een opiniestuk meestal vierhonderd woorden hebben en op internet probeer ik mij hier ook aan te houden. Onzin natuurlijk. Oh wacht: nog één ding schiet er door mijn hoofd. Het toverwoord is ‘productievolume’. Oude media dwingen de makers tot een zeker aantal woorden of minuten per dag, omdat de distibutievorm dit nu eenmaal dicteert. Een mens kan tijdens zijn leven misschien maar 0,000001 procent van alle informatie op het internet consumeren, dus waarom elke dag weer nieuwe talkshows?

De aanleiding voor dit opstel is dan ook niet dat er deze week een artikel over veranderend mediagedrag in de krant stond. Voorgaande zinnen borrelden tijdens een wandelingetje van mijn woontoren aan het Europaplein naar de Lidl aan het Smaragdplein bij me op en ik vond ze lucide genoeg om te delen. Maar als iemand anders het al eens zo scherpzinnig verwoord heeft, wordt mijn stuk hopelijk niet aan het al bestaande media-aanbod toegevoegd.