Nestorix - Bij de afgang van de gemeente Utrecht voor de Raad van State, inzake de verbouwing van de Bijenkorf, afgelopen week, kon ik een gevoel van medelijden met SP-wethouder Paulus Jansen niet onderdrukken. Hij mag nu de zooi opruimen die onder zijn voorganger Isabella is ontstaan, terwijl zijn eigen partij, de SP, fel tegen de bouwplannen was.

Zo’n lijk uit de kast is een nachtmerrie voor iedere bestuurder, die aan een nieuwe klus begint. Wat hebben mijn voorgangers aan verborgen lijken en voetzoekers nagelaten?  Want dat ze er zijn, daar kun je vergif op innemen.

Natuurlijk worden er altijd netjes overdrachtdossiers gemaakt, waarin de stand van zaken van de lopende dossiers wordt weergegeven. Die dossiers kunnen onmogelijk alle  details bevatten. Als bestuurder, zeker als je 'van buiten' komt, ben je afhankelijk van het inschattingsvermogen en de oprechtheid van je voorganger en je toekomstige ondergeschikten (ambtenaren).

Geven ze voldoende aandacht aan de zaken die mis kunnen gaan of laten ze zich leiden door een te optimistische  weergave van de werkelijkheid? Krijg je een eerlijke opsomming van plussen en minnen of worden er zaken verdoezeld uit loyaliteit met de voorganger? Zijn er ambtenaren die hun eigen politieke agenda belangrijker vinden dan de jouwe?

In de politiek komt het nog al eens voor dat een nieuwe wethouder opeens zaken voor de kiezen krijgt, die een complete verrassing zijn. Ik heb het meermalen mogen meemaken dat een, niets vermoedende, wethouder, volstrekt te goeder trouw, zaken in de raad naar voren bracht, die aantoonbaar niet klopten. Blijkbaar verkeerd geïnformeerd door zijn ondersteuners. Zowel inhoudelijk als financieel wil er nog wel eens een stinkend laatje opengetrokken worden na het vertrek van de vorige portefeuillehouders. 

In de Nederlandse politieke praktijk wordt het niet chique gevonden om, bij het bovendrijven van dat soort lijken, voortdurend naar je voorgangers te wijzen. Het bestuur is een continu bedrijf en als de nieuwe man of vrouw de zaak heeft overgenomen, is hij of zij ook de volle eigenaar van alle problemen uit het verleden.

Niettemin lijkt het mij geen pretje om zaken waar je partij altijd tegen was en die vervolgens inderdaad fout lopen,  te moeten verdedigen als je op het bestuurlijke pluche komt te zitten. Zeker als je te maken krijgt met vertegenwoordigers van voormalige coalitiepartijen,  die opeens doen alsof ze aan de fouten en problemen uit het verleden part nog deel hebben gehad. Als ik het getwitter van sommige PvdA-raadsleden, bij voorbeeld bij het debat over de prostitutieramen, langs zie komen,  dan zie ik dat fenomeen duidelijk geëtaleerd worden. Als bestuurder kun je dan alleen maar hopen dat je partijgenoten in de raad voldoende gebekt zijn om dat soort opportunisten te knippen en te scheren. Wat dat betreft hoeft Paulus Jansen zich geen zorgen te maken, maar ik ben heel benieuwd wat er nog meer aan lijken uit de kast komt vallen.

Nestorix