Frans de Jonge - Als ik eind vorige eeuw het plakbedrijf van Ivo overneem, krijg ik van hem een emmer, een kwast en een hockeystick-klem voor aan m’n fiets. Die laatste gebruik ik voor een aantal strak opgerolde A0-posters en zo fiets ik langs de stoplichtkasten in de stad.

Ik krijg verder z'n adressenbestand, wat tips en adviezen en... z’n boekhouder.

Henk G. Buiter heet de boekhouder, of ook wel H.G.B. Hij is de eerste boekhouder die ik ken, dus ik vertrouw z’n adviezen en kom trouw ieder kwartaal de boekhouding brengen.

Ik fiets dan naar Lunetten met twee fietstassen vol mappen. Daar aangekomen stop ik alle mappen in de grote nylon tas, die ik van Henk heb gekregen voor het transport en opslag.

Die tas is onderdeel van Henks systeem. Hij noemt hem de Turkentas. De tas was ook ieder jaar te zien op zijn kerstkaart. 

Z'n voor hem door tekenaar Albo Helm gemaakte kaart viel in december altijd als eerste op de mat, zelfs nog voor die van m’n oom en tante uit Friesland. Ik kan me niet herinneren dat er ooit iets op de kaart of enveloppe gestaan heeft, behalve m’n naam en adres. 

Eén van de kerstkaarten, voor H.G.B. gemaakt door Albo Helm

Bij de eerste bezoeken aan Henk moet ik steeds aan m’n opa denken, vanwege de geur van sigaren in zijn flat. De herinnering aan m’n grootvader is langzaam weggezakt, tegenwoordig moet ik aan Henk denken als ik ergens kom waar het naar sigaren ruikt. 

De sigarengeur trok ook altijd in m’n administratie en het kastje waar ik die in bewaarde.

Hij ontvangt me met koffie aan de eettafel, die scheidt z’n kantoor - een groot bureau aan het raam en een tafel met computer, een ladekast voor administratie met daarop de printer - van de woonkamer. 

Ik zit altijd met de rug naar die woonkamer, kijk over Henks schouders naar de kunst aan de muur en naar een computerscherm met als screensaver zijn familie-fotoalbum.  

We spreken zelden over de administratie, maar ik weet ondertussen van alles over z’n oorlogsjaren in Groningen, z’n vrouw en z'n (klein)kinderen. Van alles over die andere bezigheid van Henk: modelbouw.

Een deel van de tafel staat vaak vol met miniatuurtjes die hij in elkaar aan het zetten is. Militaire voertuigen uit de Eerste of Tweede wereldoorlog. Alles zo exact mogelijk nagemaakt op schaal. Ik heb zelfs een keer een kleine opstelling gezien, met verschillende voertuigen en enkele soldaten in een stukje heuvellandschap.

Een andere kerstkaart van H.G.B., gemaakt door Albo Helm

Elke keer herhaalt dit ritueel zich. Dan haal ik de boeken weer op en krijg ik te horen hoeveel ik mag bijdragen voor het algemeen nut. Iets wat ik dan ook direct doe.

Administratie heeft me nooit echt bezig gehouden, daarom ben ik altijd blij met Henk. Al was het maar om me op feestjes niet druk te hoeven maken om alle ongevraagde adviezen om de belasting te ontduiken. Die wimpel ik af met: “Dat regelt m’n boekhouder wel.”

Tot na de coronacrisis bleef hij mijn administratie bijhouden. Nu heeft zijn zoon het overgenomen, zodat ik toch nog een vertrouwd gevoel blijf houden.

Zoals de sigarenlucht nog lang in m’n administratie bleef zitten als ik m’n boeken weer terug had, zo zal Henk ook lang in m’n gedachten blijven. 

Henk Buiter overleed op 18 december 2023, 81 jaar oud.