Dik Binnendijk – Een jaarlijks terugkerend karweitje is het verzamelen van handtekeningen voor het aanvragen van de hangende bloembakken aan de lantaarnpalen. Deze bloembakken (in het jargon ‘hanging baskets’ genoemd) leuken dan weer tussen mei en november de stad op. In elke buurt moet je daarvoor een lijst met minimaal 25 handtekeningen met namen en adressen van buurtbewoners indienen, anders blijft het daar een kale boel.

Het geld voor de bloemenversiering komt uit het gemeentelijk Initiatievenfonds. Die handtekeningen zijn blijkbaar nodig om een ‘geldig draagvlak’ aan te tonen voor de besteding van de centjes. Met de andere actieve leden van de Buurtgroep Wijk C West ga ik dus elk jaar trouw op handtekeningenjacht. Ieder heeft één of enkele straten, waar zij of hij langs de deur gaat. Sinds 2016 is de Lange Koestraat (LK) mijn vaste straat.

Vanwege het coronavirus zijn we als Buurtgroep al lang niet meer bij elkaar geweest: alle activiteiten liggen plat. Ook de eventueel binnenkomende mails worden niet meer besproken. Maar afgelopen weekend stuurde Hedwig van de Buurtgroep een mailtje rond. Ze was gebeld door Goverien van het Initiatievenfonds: we hadden nog geen aanvraag voor de hanging baskets ingediend. Dat moest binnen een kleine week gebeuren. Hedwig wilde de aanvraag wel doen, maar we moesten met z’n allen weer op jacht; het liefst uit elke straat een paar handtekeningen.

Ik mailde terug: “Ik doe mijn vaste straotje wel weer. Hoeveel moet ik er op halen?” “Zeven of acht” mailde Hedwig terug. “Nou, dan zal ik me daar ditmaal aan houden.” Meestal lever ik een vol blaadje in met achttien namen. Mijn naam, adres en handtekening bovenaan en daaronder zeventien LK-straters.  

De rood/roze hanging basket van 2019. Foto: Dik Binnendijk

’s Nachts in bed lag ik te denken: hoe moet dat nu in coronatijd langs de deur? Ja, zo’n anderhalve meter van de open voordeur blijven. Veel van die goede-doelen-centenophalers hebben zo’n anderhalve metermat die ze uitrollen als ze hebben aangebeld. Zo’n ding hebben wij niet. Een mondkapje op? Schrikt dat niet te veel af? Je bent nauwelijks herkenbaar. Plastic handschoenen aan? En niet te vergeten: pennen en de dikke, kartonnen schrijfondergrond-in-plastic-jasje met handtekeningenlijst erop telkens ontsmetten? De pot met pompje antibacteriële handgel (dood dat wel coronavirussen?) en een pak papieren zakdoekjes mee. Ik doe in ieder geval mijn oude, lichtblauwe winterjas aan, die herkennen ze vast.

Ik was nog aan het bedenken hoe ik de handgel handig mee kon nemen, toen ik vanuit mijn werkkamer Corrie zag lopen met handtekeningenlijst zonder al die anti-coronamiddelen. De Bergstraat is haar vaste straat. Nou goed, dan neem ik die troep ook niet meer op mijn LK-pad. Binnen twintig minuten had ik voldoende handtekeningen. Er waren veel mensen thuis. Ik zag een aantal nieuwe buurtgenoten en ook bekende gezichten. En ja, ze herkenden me: “Ik zag dat u het was, anders had ik niet open gedaan!” Twee kleine meisjes, die verleden jaar nog achter moeders rokken stonden terwijl mamma de lijst tekende, waren minder verlegen geworden. Ze vroegen hoe het met me ging. “Goed, alleen ik heb koude handen! En hoe is het met jullie?” Ze lachten. Elke keer zei ik bij het afscheid: “En vooral gezond blijven!” “Ja, ben ik wel van plan... U ook hè!” “Zeker!”

De Bergstraat met bloembakken. Foto: Dik Binnendijk (2019)

Terug in mijn straat liep Merlijn me tegemoet met een mok thee in zijn hand. Hij woont al ruim vijf jaar in één van de studentenhuizen en was of is nog steeds student. Corrie zal bij hem wel niet hebben aangebeld. En dat klopt. Merlijn tekent ook en we praten nog even kort met elkaar. Dan loopt Magda langs ons: “Ik heb al bij Corrie getekend, hoor!”

Toch grappig, ik krijg van dit soort minicontactjes zoveel energie dat ik eigenlijk nog wel een uur wil doorgaan met handtekeningen verzamelen. Dat doe ik maar niet. De lijst met tien handtekeningen heb ik bij Hedwig in de brievenbus gedaan. Corrie had al een volle lijst en drie of vier personen zouden nog in een paar andere straten langs de deur gaan. Nou, die bloembakken zien we over een paar maanden echt wel weer aan de lantaarnpalen in Wijk C West hangen. Ik ben benieuwd wat dit jaar de kleur van de bloemen is.