Dik Binnendijk Op Terschelling dacht ik al dat ik mijn antwoordapparaat niet had uitgezet. En ja hoor, toen ik na een week eiland afgelopen zondag weer thuis kwam, zag ik een flikkerlichtje. Iemand had me gebeld op mijn vaste telefoon en ook ingesproken.

“Hallo Dik, met Beate. Mijn naam ken je wellicht niet, maar in jouw column over Sedje Hémon noemde je me ‘Inge’....” Zo snel tik ik niet, dus ik wilde de pauzeknop indrukken, maar dat werd de wisknop. Kut! Weg bericht! Gelukkig kende ik de inhoud al en had haar 06-nummer opgeschreven, want het was de derde keer dat ik het bericht afluisterde. Ditmaal voor deze column.

Een collega van Beate van het Stedelijk Museum in Amsterdam had haar op mijn column gewezen: “Volgens mij ben jij dat!” Ik heb een aantal ‘Inge fragmenten’ uit die column van 27 augustus achter elkaar geplakt. “Tja, hoe zal ik eens beginnen,” zei ik tegen de vrouw achter de informatiebalie van het Stedelijk Museum in Amsterdam. Ik noem haar maar even Inge. Ze was begin twintig. Ik was in het Stedelijk voor de tentoonstelling ‘Abstracting Parables’ met onder meer schilderijen van Sedje Hémon (1923-2011)  ... Inge vertelde me dat ze pas afgestudeerd was aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) ... Ze was behalve schilder ook nachtfotograaf. Ze fotografeerde details van gebouwen, bomen of andere voorwerpen en liet me een aantal foto’s zien op haar mobiel. Die foto’s vond ik mooi en vooral ook vervreemdend en intrigerend.... ( Binnendijk – Sedje 2: “Neem jouw radioportret mee!” | Nieuws030 - Nieuws030 ).

Inge heet dus in het echt: Beate Bos. In het bericht vertelde ze dat ze in de Utrechtse EXbunker een aantal van haar foto’s exposeerde. Ze nodigde me uit om zaterdag of zondag langs te komen. Ze was er dan zelf ook. Ik belde haar terug. Dit weekend kon ik voor het laatst haar expositie zien. Dus: “Ik Kom.”

Ik zit niet in het kunstenaarswereldje en wellicht daarom zei EXbunker me totaal niets. Inmiddels weet ik dat het sinds 2014 een expositieruimte is in een oude commandobunker. Deze bunker is in 1943 door de Duitsers gebouwd aan de westelijke rand van het Wilhelminapark. Het in het groen ingepakte blok beton was me tot nu toe nog nooit opgevallen. Toch kom ik er minstens tweemaal per jaar. Mijn tandarts is een tijdje geleden verhuisd naar het tandartsenverzamelgebouw schuin tegenover de bunker.

EXbunker ingepakt in het groen. Foto: Dik Binnendijk

Over de tentoonstelling van Beate Bos staat op https://exbunker.nl: ‘EXbunker toont elk jaar in september HKU Vers: het voor EXbunker het meest in het oog springende afstudeerwerk van een student van de Hogeschool van de Kunsten Utrecht. (Foutje EXbunker: moet ‘Hogeschool voor de Kunsten Utrecht’ zijn! DB) Dit jaar hebben wij werk van Beate Bos gekozen: de installatie All things pass into the night. Tijdens nachtelijke wandelingen door steden neemt Beate Bos foto’s met haar mobiele telefoon en print deze daarna op grote formaten...’ Ben benieuwd of ik in de bunker deze nachtfoto’s van Beate op groot formaat nog mooier, vervreemdender en intrigerender zal vinden, dan op haar mobiel. 

Alleen nog dit weekend - zaterdag 24 en zondag 25 september - van 13:00 tot 18:00 uur te zien: nachtfoto’s van Beate Bos in EXbunker, Wilhelminapark 24A in Utrecht.

De toegang tot de expositieruimte. Foto: Dik Binnendijk